Oef, dat was best een pijnlijke confrontatie, die met de weegschaal. Ik had me al tijden niet meer gewogen, maar ik was me er wel degelijk van bewust dat ik was aangekomen. Nu weet ik ook het getal, en het is absoluut tijd om die weer eens naar beneden te brengen.

Het is bijna twee jaar geleden dat ik iets schreef in deze categorie. Mijn post sloot ik toen af met dit:

“Ik voel me goed, ik zit lekker in mijn vel. Ik zou nog steeds wel van het label ‘overgewicht’ af willen, en ik zou nog steeds best wat slanker willen zijn. Maar mijn eigenwaarde hangt daar al heel lang niet meer van af. Het is tenslotte ook maar een getal.
Voorlopig blijf ik gewoon lekker doorgaan zoals ik al doe. Gezond eten, alles met mate en lekker sporten omdat ik dat leuk vind. En dat getalletje komt vanzelf wel een keer mee. Of niet.”

Is dat nu veranderd? Nee, niet echt eigenlijk. Mijn gewicht is nog steeds maar een getal, één die ik allang niet meer toesta om mijn humeur of mijn gevoel voor eigenwaarde te beïnvloeden. En toch ga ik nu weer een bewuste afvalpoging beginnen, terwijl ik dacht dat ik daar klaar mee was.
Waarom? De balans was zoek. Zoals ik schreef sportte ik lekker en at ik gezond, en ik maakte me niet zo druk meer om dat getal op de weegschaal. Maar toen kwamen de lockdowns. De sportschool dicht, de motivatie om thuis te sporten vervloog en de coronarun was de laatste keer dat ik hardgelopen heb. Achteraf ging dat toen al niet lekker meer, al had ik dat op dat moment nog niet zo door. Het ‘lekker sporten’ werd dus een stuk minder.
Toen de sportschool weer openging merkte ik dat sommige dingen minder fijn voelden dan voor de lockdown. Vooral, verrassing!, de oefeningen waarbij ik mijn benen gebruikte. Slijtage at it’s finest. En daarbij, die motivatie, die was nog niet helemaal terug.
Het bewegen, dat werd dus steeds een beetje minder, helaas. Bij de volgende lockdown zegde ik mijn abonnement op de sportschool op, door de pijn die ik had had ik er steeds minder plezier in. En zo bleven het thuis sporten en de wandelingen met de hondjes over. Die laatste werden ook steeds korter overigens. Ons kleine rondje in het bos ging nog net.
Het bewegen werd dus steeds minder, maar het eten niet. Ja, ik at nog steeds gezond, en ongezondere dingen met mate, maar langzaam maar zeker werd dat wel iets minder mate. Waar ik een goeie balans had tussen eten, bewegen en mezelf niet alles ontzeggen sloeg die balans op den duur door. En dat merkte ik. Ik zag het aan mijn buik, maar ik voelde me ook minder gezond, slapper. Niet gek natuurlijk, maar toch.
Bij de pre-operatieve screening werd ik gewogen, voor het eerst sinds tijden. Wat bleek? Ik woog nog steeds iets minder dan een jaar daarvoor, maar ik was het laatste half jaar absoluut aangekomen. Ik was niet verbaasd. Vanochtend stond ik voor het eerst weer op de weegschaal en ik zag een getal dat ik nog nooit had gezien, en hopelijk ook heel snel niet meer zie.
Waarom wil ik nu weer bewust gaan afvallen? Ik baal van die extra kilo’s. Ze herinneren me aan het ‘falen’ van mijn lichaam en aan een letterlijk pijnlijke tijd die ik snel wil vergeten. Ik wil die balans die ik had weer terug, ik wil me weer gezond voelen. Niet omdat ik mijn lichaam haat, maar juist omdat ik er van houd. En het zou natuurlijk ook voor mijn nieuwe heup niet slecht zijn om wat minder kilo’s te hoeven dragen. En om van dingen een gewoonte te maken moet je er nou eenmaal eerst een tijdje op focussen.
Inmiddels is de operatie natuurlijk geweest, en bewegen doet geen pijn meer. Ik ben nu al gemotiveerder dan ik was om weer lekker in beweging te komen en mijn lijf aan het werk te zetten. Ik mag mijn been nog niet volledig belasten, maar er zijn wel dingen die ik wel mag doen. En wandelen mag ook, mits ik natuurlijk mijn krukken gebruik.
Dus ik ben weer in beweging. Nog steeds beperkt natuurlijk, maar nu de andere kant op: het wordt niet slechter, maar beter! Zes weken na de operatie mag ik weer volledig belasten, al moet ik dat natuurlijk wel opbouwen, en daar heb ik nu al zin in.
Gezonder eten doen we al een tijdje weer, die motivatie is ook weer helemaal terug. Ga ik me blindstaren op dat getal op de weegschaal? Nee! Ga ik mezelf alles ontzeggen wat lekker is? Absoluut niet. Maar alles met mate, in balans. En dan komt dat getal vanzelf een keer mee. Of niet.