De maand is alweer voor een derde voorbij, dus ik vond het wel tijd worden voor een kleine update van NaNoWriMo. Het schema geeft aan dat ik vandaag op de 18.337 woorden zou moeten zitten, dus ik loop met mijn 15.500 een klein beetje achter.
Iedereen die me een beetje kent weet dat ik graag naar kerstshows bij verschillende tuincentra te gaan. De kerstshow van de tuinwereld in Wijchen is al een paar weken open, dus we namen een kijkje.
Sinds Liv Silber met haar moeder en zusje naar Londen is verhuisd, droomt ze nogal vreemd. Lange gangen met versierde deuren, in raadsels sprekende standbeelden, de nanny die haar achtervolgt met een bijl… Liv droomt zelfs over een kerkhof, waar ze midden in de nacht vier jongens allerlei mysterieuze rituelen ziet uitvoeren. Nog vreemder wordt het als de jongens echt blijken te bestaan. En het allervreemdst is misschien wel dat ze dingen over Liv weten die alleen in haar dromen voorkomen. En dat is nog maar het begin…
Via een bevriende standhouder kon ik last-minute naar KreaDoe, en zo zat ik vanmorgen al vroeg in de trein naar Utrecht. Ze kon maar één introducee naar binnen brengen, dus ik ging alleen. Wat ik eigenlijk helemaal niet zo erg vond, want zo kan ik lekker op mijn eigen tempo langs alle standjes struinen.
Het is november, en dat betekent natuurlijk tijd voor NaNoWriMo. Voor deze maand dus wel een doelenlijstje, maar helemaal afgestemd om de schrijfmaand. Maar eerst natuurlijk even een terugblik op oktober.
Ik moest er even bij nadenken, maar oktober zit er al weer bijna op. Nog maar twee maanden en we zitten al in het nieuwe jaar. Deze week moest ik voor het eerst mijn ruit krabben, en hoewel ik eigenlijk nog een beetje heimwee heb naar de zomer, heb ik ook wel zin in de feestdagen en de bijbehorende gezelligheid.
Begin van de week kreeg ik een tip. “Joh, kijk dit eens, zo moet je dus niet omgaan met slechte reviews!” Het ‘dit’ was een reactie van een hotel op een negatieve recensie. We hebben er even om gelachen en Google bracht me bij het bewuste hotel. En er was nog veel meer, ik heb me een hele middag vermaakt met het lezen van recensies en de reacties daarop.
Het was alweer een paar jaar geleden dat ik een echte rood-met-witte-stippen-paddenstoel gezien heb, maar een paar dagen geleden zag ik er opeens een aantal bij elkaar staan. Vandaag ben ik teruggegaan om foto’s te maken, en ik overdrijf niet als ik zeg dat het er minstens honderd bleken te zijn.
Gevulde speculaas vind ik echt een ultiem herfst- en winterbaksel. De geur, de smaak, alles doet me denken aan knus op de bank zitten met een dekentje, een goed boek en kaarsjes aan, terwijl het buiten koud en guur is. En het huis ruikt nog zo lang lekker na het bakken!
