Mijn ouders wonen vlak bij het bos, en vroeger gingen we op zondag standaard even ‘bos rond’, iedere week een wandeling door het bos. Dit weekend liep ik dat ouderwetse rondje opnieuw.

De Oldenhof is vooral een stuk jeugdsentiment. Het is geen groot bos, maar wel erg mooi om rond te lopen. Er zijn verschillende paden die je kunt nemen, en zo kun je lang of kort wandelen, maar er zijn geen officieel aangegeven routes. Voor nu was het vaste rondje van vroeger ver genoeg met mijn krukken.
Wil je wel verder lopen dan zijn er genoeg zijpaadjes om te nemen zodat je heerlijk kunt ronddwalen. Echt verdwalen lijkt me lastig, zo groot is het nou ook weer niet.
Vroeger konden we ons uitstekend vermaken met de vele kastanjes die de boom liet vallen, of met het kikkerdril in het water. Als kind namen we sluipweggetjes om later weer bij de rest aan te sluiten.
Sommige paden zijn goed toegankelijk met een rolstoel of krukken, andere wat minder.
Naast wandelen mag je op de meeste plekken ook fietsen door het bos. En je kan er kamperen, heerlijk midden in de natuur. Dat heb ik helaas nooit gedaan, ik woonde er immers in de buurt. Er zit tegenwoordig ook een restaurant midden in het bos, vroeger was dat een woonhuis.
Het was voor mij best een tijd geleden dat ik er gewandeld had, maar afgezien van het restaurant was er eigenlijk weinig veranderd. Het was heerlijk om er weer een keer te lopen.