Het ziekenhuis overleefd

IMG_3693
Charmant, toch?

In de nacht van maandag op dinsdag mocht ik een nachtje logeren in het ziekenhuis voor mijn slaaptest. Om half tien in de avond moest ik me melden op de afdeling en na het beantwoorden van een paar vragen was ik officieel opgenomen. Twee bandjes om mijn polsen bevestigden het: vannacht was ik een patiënt.


De slaaptest zelf stelde niet zo veel voor. Ik kreeg een kastje op mijn borst bevestigd, een andere op mijn buik, in mijn neus een zuurstofslangetje en daarna mocht ik gaan slapen.
Maar dat slapen, dat viel nog wel een beetje tegen. Ik was nog niet echt moe, dus in slaap komen op zich was al even een probleem. En natuurlijk lig je nergens zo lekker als in je eigen bed. Het was erg warm op de kamer, het kussen was ontzettend zacht en ik was een beetje huiverig voor het kastje. Bang dat het onderzoek verpest zou worden als ik te veel ging bewegen met het kastje ofzo. In ieder geval, ik hield onbewust te veel rekening met het ding om snel in slaap te vallen.
Ik ben ook nog een paar keer wakker geworden in de nacht, maar verder heb ik naar omstandigheden nog best oke geslapen.
De volgende ochtend werd ik al om kwart voor zeven gewekt. Ik zou als eerste aan de beurt zijn voor het volgende onderzoek wat ik zou krijgen, een test met een endoscoop onder narcose. Zo zouden ze kunnen kijken waar het mis gaat.
Niet lang daarna werd ik opgehaald en naar de operatiekamers gebracht. Daar kreeg ik een infuus, wat een ellende. Dat wist ik wel van tevoren, ze kunnen nooit wat vinden om in te prikken. Maar het is gelukt.
Ik heb nog best een tijdje moeten wachten, maar toen werd ik dan toch opgehaald. Al snel was ik weg en daar weet ik niets meer van. Ik ben ongeveer tien minuten onder narcose geweest, en was dan ook al snel weer uitgeslapen. Terug op de afdeling kreeg ik een ontbijtje en daarna mocht ik weer vertrekken.
Het viel dus eigenlijk reuze mee, het lastigste was dat ik de rest van de dag niet mocht autorijden. Nu is het wachten op de uitslag en eventuele vervolgstappen, ik hou jullie natuurlijk op de hoogte.

26 gedachtes over “Het ziekenhuis overleefd

  1. Lijkt me heel lastig om in het ziekenhuis in slaap te vallen, helemaal als er allemaal dingen aan je lijf zitten bevestigd! Hopelijk heb je snel de uitslagen en weet je wat er wel of niet kan gedaan worden 🙂

    Like

  2. Ik heb slechts 1 nacht ooit in een ziekenhuis geslapen, na de bevalling van mijn kind, toen moest je nog blijven als je na 5 uur pas beviel ook al had je gewoon naar huis gekund. Slechtste nacht ever, hahaha

    Ik snap je dus helemaal, en dan nog dat kastje, die draadjes, ik denk dat ik helemaal niet had geslapen. Ik hoop dat er wat uitkomt voor jou dat het je mag helpen.

    Like

  3. Lijkt me inderdaad ook behoorlijk lastig om te kunnen slapen in een ziekenhuis en dan met al die apparatuur aan je gekoppeld! Hopelijk levert het ook wat op voor je!

    Like

  4. Vreemd zeg dat ze zo’n test daar doen… Geeft toch een vertekend beeld… Naja, al die apparatuur naar iemands eigen bedje slepen zal ook wel niet te doen zijn. Hoop dat het iets oplevert!

    Like

  5. Ik heb ook zo’n slaaptest gehad en daar kwam niet zoveel uit. Maar die ‘narcose’ (het is namelijk geen echte narcose maar een ander roesje) vond ik echt heerlijk! Daarna moest ik het thuis een hele nacht over doen. Ik kreeg die apparatuur allemaal aangesloten en moest thuis gaan pitten. Bij mij kwam er uit dat ik 2 ademstops per uur heb. Ik kom dus nergens voor in aanmerking omdat je minimaal 5 moet hebben om een MRA te krijgen. Stom! Nu ben ik aan het sparen om de MRA zelf te betalen. € 1200,- KATSJING!

    Like

Klets gezellig mee

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.