Afgelopen donderdag was het zover: de operatie is zes weken geleden, en dat betekent dat ik niet meer met krukken hoef te lopen. En hoewel ik had verwacht dat ik niet meteen helemaal zonder zou kunnen heb ik ze gisteren in een hoek gezet, en daar staan ze nog steeds.

Ik ging in de ochtend naar beneden (met krukken nog, ik wilde ze wel meenemen) met het idee dat het al heerlijk zou zijn als ik de stapjes die ik binnenshuis zet weer zonder krukken zou kunnen doen. Mijn eigen glas drinken naar de bank brengen, na het plassen zonder krukken omdraaien naar de wasbak en de doortrekknop, dat soort kleine dingen, daar keek ik zo naar uit.
Ik had verwacht dat ik me misschien wat wankel of slapjes zou voelen, maar eigenlijk voelde het meteen heel stevig en goed. In de ochtend liet ik het ook bij de stapjes binnenshuis. Ik was toch aan het werk, en in de middag had ik fysiotherapie, dan zou ik wel bespreken hoe verder.
De fysiotherapeut was ook blij dat de zes weken voorbij waren, zij voelde zich de laatste weken ook geremd doordat ik hem nou eenmaal niet volledig mocht belasten. We waren er al vrij snel uit. Het lopen gaat goed, ik ben alleen wat stijf maar dat trekt wel bij. Ik loop rechter dan ik dacht, en zeker stukken beter dan voor de operatie. Nog niet helemaal perfect, maar ik ben wel mijn hele leven scheef geweest, dus dat is niet zo gek. En het allerbelangrijkste: het is pijnloos! Dus ik mag alles, en zolang dat gaat mag ik gewoon door zonder krukken.
Ik heb natuurlijk nieuwe oefeningen meegekregen. Ik mag het wandelen zonder krukken opbouwen, het belangrijkste is dat ik let op de kwaliteit van het lopen, dus als ik merk dat mijn loophouding slechter wordt dan is dat het moment om te stoppen. Of toch de krukken weer te pakken als stoppen niet kan, bijvoorbeeld als ik een dagje weg zou gaan waarbij ik veel loop. Maar in principe ben ik dus krukloos! Bijzondere dingen uitgezonderd kan ik me weer volledig redden zonder krukken. Het enige wat nog niet lukt is de trap op met losse handen, die stap is nog net iets te hoog. Maar he, daar hebben we trapleuningen voor, en je moet iets houden om aan te werken toch?