Deze week zijn we begonnen met het verbouwen van de badkamer. Dat stond eigenlijk al jaren op de planning maar het kwam er nooit van. Eigenlijk zouden we in de nazomer gaan beginnen, maar degene die we hadden ingehuurd kon nu al. Gelukkig was het geen 30 graden.

De verbouwing begon overigens niet zo goed. De week van tevoren hebben we het bad eruit gehaald en zouden we alvast wat tegels van de muur halen en een muurtje plaatsen, maar dat liep even anders. We mochten de avond doorbrengen op de Eerste Hulp in het ziekenhuis.
Lief en een vriend zouden het sloopwerk gaan doen, ik kom boven kijken en zie opeens een plas met bloed. En een spuitend gat in het been van Lief. Nou kan ik over het algemeen prima tegen bloed. Horrorfilms, live operaties op tv, het doet me niks. Maar dit is toch anders.
Gelukkig sloegen we niet dicht, en de ambulance was er al snel. Maar toen hij eenmaal achterin lag en in goede handen was had ik wel even een instortmomentje. In het ziekenhuis ging het vrij snel, hij hoefde niet naar de ok, het is gehecht en we mochten weer naar huis. Daar heb ik het bloedbad opgeruimd, het leek wel zo’n crime scene. Inmiddels zijn de hechtingen er weer uit, en het is bijna alsof er niks is gebeurd. En zo kost zo’n verbouwing letterlijk ‘bloed, zweet en tranen’.
He, maar ik had een sneak peak beloofd, komt-ie:

Ik zal natuurlijk nog wel even een ‘rondleiding’ geven als het echt klaar is. Op deze foto’s ziet het er trouwens donkerder uit dan het eigenlijk is hoor. Hier was de muur net betegeld en het plafond zit erin. De vloer moet hier nog, dat is een dag later gebeurd. Op het moment dat deze blog online komt is al het tegelwerk gedaan. De vloer moet nog gevoegd worden en dan kan alles ingebouwd en aangesloten worden.
Ik ben er nu al erg blij mee, maar ik kan niet wachten tot het helemaal klaar is. Want eigenlijk ben ik wel een beetje klaar met de verbouwing. Door het ongelukje duurde het iets langer dan we hadden gepland, na het weekend nog anderhalve dag als het goed is, en dan is het echt klaar.