Hoera, de vakantiebieb is weer geopend. De hele maand juli en augustus kun je gratis e-books lezen, ook als je geen lid bent van de bibliotheek. Dit jaar stonden er weer een paar boeken tussen die al langer op mijn leeslijst stonden, maar ook andere boeken die mijn nieuwsgierigheid hadden gewekt. 

Ik heb er nu vier gelezen, en omdat ik niet de hele week alleen maar boekrecensies wil plaatsen doe ik er maar gewoon een paar in één keer, want er staat nog veel meer wat ik nog wil lezen.

Ik Geef Je De Zon – Jandy Nelson
De 13-jarige Jude en Noah zijn als tweeling onlosmakelijk met elkaar verbonden, hoe verschillend ze ook zijn. Noah is introvert en worstelt in stilte met zijn homoseksualiteit, Jude is aanwezig en geliefd bij de jongens. Hun moeder stimuleert hen om naar de kunstacademie te gaan. Maar drie jaar later is alles anders. Wat is er gebeurd?
Dit was het eerste boek wat ik las, en door de vele lovende recensies waren mijn verwachtingen hoog. Waarschijnlijk komt het daardoor dat het boek mij een beetje tegenviel.
Ik vond de schrijfstijl niet zo prettig, kwam er maar moeilijk doorheen. Vooral in het begin vond ik het een beetje langdradig worden. Pas aan het eind werd ik écht nieuwsgierig naar wat er nou precies gebeurd was.
De karakters waren wel goed uitgewerkt, en het verhaal was absoluut mooi en ontroerend.

Escape Room – Maren Stoffels
Vier vrienden geven zich op voor een Escape Room. In dit spel moeten ze binnen zestig minuten zien te ontsnappen uit een kamer. Maar wat gebeurt er als de persoon die hen opsluit helemaal niet van plan is hen te laten gaan? Een van de jongeren is het doelwit. Maar wie?
Escape Room is een dun boek, ik had hem in één dag uit. Maar niet alleen omdat hij zo dun was, ook omdat ik gewoon wilde weten hoe het zat. Het verhaal wordt verteld vanuit de vier vrienden en de dader, vijf verschillende perspectieven die per hoofdstuk wisselden. Zo kreeg je beetje bij beetje meer inzicht in de gedachten en gevoelens van de personages en vielen er steeds meer puzzelstukjes op hun plek.
Het boek is prettig geschreven en leest vlot weg. Het was eigenlijk een jeugdboek, en dat merk je wel. Het was wel spannend, en het boek hield mijn aandacht vast tot het einde, maar het was absoluut anders dan een ‘volwassen’ thriller. Erg leuk om te lezen.

Ga lekker zelf in je kracht staan! – Japke-d. Bouma
Flexwerken, punten op de horizon, brainstormen en centraal stellen. De innovatieve kwaliteitsslagen vliegen ons om de oren op kantoor, maar worden we daar nou beter van, vraagt Japke-d. Bouma zich af. Is het nou wel zo goed om te durven dromen? Werken zelfsturende teams? Moeten de neuzen eigenlijk wel dezelfde kant op? En is succes écht een keuze?
Kantoorexpert Japke-d. Bouma spreekt heldere taal: stop met al die vage managementmodes! Ze rekent af met de ergste en hardnekkigste trends en laat zien hoe het ook kan op kantoor.
Heerlijk boek over kantoorjargon. Eenenveertig termen worden ieder in een eigen hoofdstuk behandeld en met de grond gelijk gemaakt.
Erg leuk geschreven, ik heb hardop moeten lachen om sommige dingen. Dit boek is herkenbaar voor iedereen die op kantoor werkt of heeft gewerkt.

Versplinterd – Dani Atkins
Vijf jaar geleden stortte Rachels wereld in toen bij een ongeluk haar beste vriend Jimmy overleed en zijzelf gewond raakte. Haar relatie met Matt overleefde de klap niet, ze verhuisde naar Londen en van haar dromen is niets terechtgekomen. Nu ziet ze de vriendengroep van vroeger weer voor het eerst bij een etentje omdat haar beste vriendin gaat trouwen. Als ze die avond Jimmy’s graf bezoekt, wordt ze overmand door hoofdpijn en raakt buiten bewustzijn. Als ze bijkomt, blijkt haar leven heel anders te zijn dan ze zich herinnert: het ongeluk van vijf jaar geleden is nooit gebeurd, zij en Matt zijn nog bij elkaar, en Jimmy leeft nog… Rachel kan het niet geloven, het is bijna te mooi om waar te zijn.
Het eerste wat ik dacht toen ik dit boek uit had was ‘HUH?’ Dit was ook een boek waar ik benieuwd naar was na veel positieve reacties. Het boek is leuk en vlot geschreven, maar her en der vond ik het wat voorspelbaar. Tot het einde, dat was echt totaal anders dan ik had verwacht, en ik weet nog steeds niet of ik het nou goed vond of niet. Ik vond het vooral erg vreemd.
Wat ik wel jammer vond was dat de personages een beetje aan de vlakte bleven, ik had niet het gevoel dat ik ze echt leerde kennen. De schrijfstijl vond ik wel prettig, en het einde was, ondanks dat het vreemd was, wel ontroerend. Ik ben wel benieuwd naar meer van Dani Atkins.

De links in deze post zijn affiliate links. Zie mijn disclaimer voor meer informatie.