Vanmorgen zag ik op internet het bericht dat de markthallen in Cuijk afgebrand waren. Ik schrok nogal van het bericht. Gisteren was daar nog gewoon de Vrije Markt, en nu zou de hal weg zijn? Dat kan toch niet?

Het bleek geen grap te zijn, de hallen waren echt in vlammen opgegaan. Voor sommigen betekent het niets, voor anderen is het een hal vol herinneringen.
Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Ik kan me vaag de eerste keer herinneren dat ik op de Vrije Markt kwam. Ik was nog een kind en we waren in de buurt op vakantie, dus gingen we eens kijken.
Jaren later ging ik er in de buurt wonen en kwamen Lief en ik er regelmatig. We kennen veel mensen die er staan en het was altijd gezellig. Zelf heb ik er ook een paar keer gestaan met mijn schmink.
Het is al wel een tijdje geleden dat we er voor het laatst geweest waren. Veel standhouders waren vertrokken en de markt ging een beetje achteruit, het werd steeds kleiner en er was weinig variatie. En toch is het schrikken, zo’n bericht.
Het gebouw was niet meer te redden, het is gecontroleerd uitgebrand. Er zijn gelukkig geen gewonden gevallen, maar de ondernemers zijn alles kwijt, iets wat ik mijn ergste vijand nog niet gun.
Bizar om dan zo’n bericht te lezen. Zo dichtbij, en zoveel kennissen die gedupeerd zijn. Heel onwerkelijk, maar helaas toch echt waar. Ik wens alle betrokkenen veel sterkte.