Begin deze maand ben ik voor de laatste keer dit jaar bij de diëtiste geweest. Ik was niet tevreden, maar mocht ook niet klagen. Ik was in ieder geval niet aangekomen.

Ik was gelijk gebleven in gewicht. Dat had ik wel zien aankomen, ik had stiekem veel te veel decemberlekkers gesnoept, dus ik was al blij dat er niks bij was gekomen. Maar toch baalde ik wel even, aangezien het een duidelijke oorzaak had.
Het was mijn laatste afspraak dit jaar, en misschien wel helemaal de laatste. Dit jaar werd het namelijk vergoed omdat mijn eigen risico toch al op was, maar volgend jaar zou ik de afspraken zelf moeten betalen. En ik ben er nog niet helemaal uit of ik € 30,00 over heb voor een maandelijkse afspraak van ongeveer een kwartier.
Het schema hebben we tenslotte al, sporten zit na de kerstvakantie ook wel weer goed, en ze had al gezegd dat ik altijd zou mogen mailen als er iets was, ook als ik niet meer officieel onder behandeling ben. De afspraken die nog zouden gaan komen zouden dus voornamelijk dienen als stok achter de deur. En die kan ik natuurlijk ook wel op andere manieren creëren.
Deze week werd ik opeens verrast. Twee weken na de afspraak stond ik zelf op de weegschaal, en tot mijn verbazing was ik bijna een kilo kwijt. Na twee waarin ik helemaal niet veel gesport heb, en wel veel heb zitten eten. Derbytraining is vorige week voor het laatst dit jaar geweest, hardlopen, eh, kuch, wat is dat ook al weer? Alleen de oefeningen van de fysio heb ik verder braaf gedaan. En dat eten, ja, een stukje stol hier, een kerstkransje daar, een traktatie op het werk, het gaat zo makkelijk. Dus ik was verbaasd. Maar wel blij.
Ik hoop dat natuurlijk in het nieuwe jaar voort te zetten. Want tijdens de feestdagen ga ik natuurlijk wel opletten en me niet helemaal laten gaan, maar ook zeker niet krampachtig doen en lekker genieten. Ik wil wel nog een paar keer gaan hardlopen dit jaar, zeker nu ik mooie lichtgevende handschoenen heb.