Eindeloze, lege stranden, prachtige natuur, waarom zou je zo’n plek verlaten? Flora McKenzie weet zeker dat het goed was om het kleine Schotse eiland waar ze is opgegroeid te verruilen voor de anonimiteit van de grote stad. Maar als ze voor haar werk ineens terug moet naar huis, staat ze weer oog in oog met haar luidruchtige familie, en met haar verleden. Met behulp van een kookschrift van haar overleden moeder ontdekt Flora haar liefde voor koken en ze opent een pop-uprestaurant in een stoffig roze pandje aan de haven. Nu alleen nog bedenken waar haar toekomst eigenlijk ligt…

Na ‘De kleine bakkerij’ had Jenny Colgan mijn hart gestolen, ik wilde graag meer van haar fijne feelgood boeken lezen. En ik werd niet teleurgesteld door deze trilogie.
Mure Island is een speciaal voor dit verhaal verzonnen plek, maar Jenny heeft de plek zo goed kunnen beschrijven dat je je bijna niet kunt voorstellen dat het niet echt bestaat. Ik zou er in ieder geval zo naar toe willen vliegen.
Ook de personages zijn weer erg goed geschreven. De hoofdpersonen leerde ik echt kennen. Wel wordt er erg veel weggegeven over de gevoelens en gedachten van de personages, waardoor er niet veel te raden overblijft. Maar in dit verhaal vond ik dat niet storend.
De boeken over de kleine bakkerij vond ik vooral erg gezellig, en dat vind ik ook een treffende omschrijving voor deze boeken. De trilogie geeft een fijn feelgood verhaal, maar Jenny gaat ook heftige en verdrietige onderwerpen niet uit de weg, waardoor het verhaal niet te zoetsappig wordt.
De trilogie bestaat uit drie delen, ‘Café zon en zee’, ‘Het eindeloze strand’ en ‘Wintereiland’. De laatste speelt zich af rond kerst, maar zo lang kon ik niet wachten. Hij leest ook in de zomer heerlijk weg, het is niet zo’n typisch kerstverhaal.
Dit was weer een heerlijke serie van Jenny Colgan, een aanrader als je van niet te zoetsappige feelgood boeken houdt.