De Shannara-trilogie gaat over het naspel van de oorlogen met een eeuwenoud kwaad, waarin gnomen, elfen, heksenmeesters, druïden en veel andere typische fantasyvoorwerpen, scènes en personages. Het Zwaard kan enkel gebruikt worden door een ware afstammeling van Shannara; de elfenstenen houden het kwaad op afstand, net als de magische wenszang die de groei van planten en bomen kan beïnvloeden. 

Ik heb deze boeken, en een aantal vervolgseries, gelezen toen ik een jaar of zeventien was. Toen ik de boeken niet zo lang geleden weer tegenkwam kreeg ik zin om ze nog een keer te lezen, ik had er tenslotte erg van genoten.
Het eerste wat ik mij realiseerde tijdens het lezen, en wat ik eerder nooit geweten heb, is dat het verhaal zich in de toekomst afspeelt. Armageddon is geweest, en techniek is vervangen door magie. Hoewel het voor het volgen van het verhaal niet erg is als je dat niet weet maakte het wel wat dingen duidelijker.
Ik vond het weer net zo leuk als vroeger om de boeken te lezen. Natuurlijk wist ik veel nog wel, maar het was ook lang genoeg geleden om het toch spannend te houden.
Wel snap ik nu het verwijt wat veel mensen maakten, dat het veel op The Lord of the Rings lijkt. Toen ik het voor het eerst las was ik het daar niet mee eens, maar nu zag ik toch echt wel veel overeenkomsten, vooral in het eerste deel. Maar toch ook meer dan genoeg verschillen. Terry Brooks heeft zich ongetwijfeld laten beïnvloeden door Tolkien, maar heeft toch ook echt een eigen verhaal geschreven.
Ik vond het heerlijk om de boeken weer eens te lezen, en ik ben zeker van plan om ook de andere series nog een keer te lezen. Daarnaast heb ik ze vroeger niet allemaal gelezen, dus ik ben ook erg benieuwd naar de verhalen die ik nog niet ken.
De Shannara trilogie is wat mij betreft een aanrader als je van fantasy houdt.