Het zal niemand ontgaan zijn dat Nederland de afgelopen week een winterwonderland was. Ik ben meer een zomermens, maar he, we hoefden nergens naar toe (nog zo’n voordeel van thuiswerken) en eerlijk is eerlijk, het levert wel een paar mooie plaatjes op.

Nina en Macho moesten er trouwens niks van hebben. Op zich niet raar, er lag zoveel sneeuw dat ze er tot over hun buik in weg zouden zakken. Pas toen het er een paar dagen lag en ze eroverheen konden lopen in plaats van erdoorheen werd het toch een beetje interessant.

De appelboom begon net weer knoppen te krijgen, dus deze foto is een beetje winter en een beetje lente ineen.

De sneeuw in combinatie met de harde wind zorgde voor een klein bergje op sommige plekken. Ik heb het lekker laten liggen, maar het hoogste punt zou ongeveer tot mijn knieën komen. Het heeft dan ook twee dagen bijna onafgebroken gesneeuwd. Ergens wel een beetje jammer dat het niet plakte, het was niet geschikt voor een sneeuwpop of een sneeuwballengevecht.

Zelfs onder de terrasoverkapping lag een flinke laag sneeuw.

Eigenlijk zonde dat het weer smelt he? Dit is het enige ijs wat ik op de foto heb kunnen zetten. Ik vind ijspegels prachtig, een soort natuurlijke versiering.
Geen foto’s van bevroren meren of schaatsfoto’s? Nee, helaas. Het kriebelde wel even hoor, toen ik zoveel foto’s voorbij zag komen van mensen die de schaatsen hadden aangetrokken. Maar ik heb dus geen schaatsen. Ik zou ook niet weten of ik het nog kan, maar je schijnt het niet te verleren, net als fietsen. Achteraf wel jammer hoor, maar aan de andere kant, hoe vaak vriest het nou hard genoeg?

Heb jij geschaatst?