Het leven is moeilijk als je zestien bent, je moeder getrouwd is met een loser van een stiefvader en je vriendje liever bier drinkt en chilt met zijn maten. Maar het is lang niet zo moeilijk als Uitverkoren zijn. Als de zestienjarige Zoey wordt uitverkoren door een vampier weet ze dat haar leven voorgoed zal veranderen: op haar voorhoofd verschijnt het teken van de vampiers en ze zal haar familie moeten verlaten om naar het Huis van de Nacht te gaan, een school waar ze maar één vak kennen: hoe word ik een vampier. Er zit echter een addertje onder het gras: als je niet slaagt, sterf je…

Ik hou van boeken over vampiers. Als kind al, maar toen had je nog niet zoveel keus als tegenwoordig en ging het altijd over de klassieke vampier die vergaat in het zonlicht en i een vleermuis kan veranderen. Inmiddels zijn er heel veel andere beschrijvingen en door Twilight is het genre steeds populairder  geworden. Eind vorig jaar las ik deze serie uit.
Het huis van de nacht is een serie van twaalf boeken, met weer een andere insteek dan ik tot nu toe heb gelezen. De Cherokee-invloeden en het spirituele wat verweven zat in de boeken vond ik een interessante toevoeging, en het matriarchale uitgangspunt vond ik ook erg leuk.
De personages waren goed omschreven en leken echt te leven. Het ene moment irriteerden ze me, het andere moment had ik met ze te doen. De boeken zijn vlot geschreven en lezen lekker weg. Je wordt als lezer al snel meegezogen in het verhaal.
Toch is er wat mij betreft ook een groot minpunt: ik vond de serie te lang duren. Op een gegeven moment was ik er wel klaar mee, maar ook weer niet genoeg om te stoppen, ik moest wel weten hoe het zou gaan aflopen. Ik las ergens dat de serie in eerste instantie uit zeven boeken zou gaan bestaan, en ik denk dat het verhaal inderdaad in zeven boeken ook prima tot zijn recht was gekomen.
En toch, er komt een nieuwe serie uit over Zoey en haar vrienden, en die wil ik ook zeker gaan lezen.