Je pakte me op met je stevige handen. Ik dacht dat je me tegen je aan zou drukken om me te knuffelen, zoals je wel vaker deed. Je drukte me wel tegen je aan, maar knuffelen deed je niet. Ik leunde tegen je borst, maar al na een paar stappen zette je me weer neer. Wat is dit nu? Een doos? En niet eens een beetje hooi er in, of eten?
He, wat doe je nu, het wordt veel te donker hier! Boven mijn hoofd zie ik dat de doos waar ik in zit gesloten wordt. Ik word een beetje zenuwachtig. Wat gaat er gebeuren? Gelukkig ben jij er nog, mijn lieve mensenbaasje die altijd zo lief voor me is geweest.
Ik voel dat ik word opgepakt. Hellup, ik word nog zeeziek van dat gewiebel. Dan houdt het op. Ik hoor een klap, en veel lawaai van een startende motor. Wat zouden we gaan doen? Ik voel dat de auto in beweging komt. Steeds zenuwachtiger word ik.
Dan stoppen we. Gelukkig. Ik word weer opgepakt. Het is voorbij, je gaat me uit de doos halen. Maar… he wacht! Wat doe je nu? Maak die doos eens open, pak me op, aai me, zeg me dat alles goed is! Ik hoor de motor weer starten. Je gaat toch niet weg? Laat je me hier helemaal alleen achter? Waarom? Ik ben toch altijd lief voor je geweest? Wat is hier aan de hand?
Ik hoor iets vallen op de doos, het lijken regendruppels. Ja hoor, de doos raakt doorweekt. Gelukkig kan ik er nu wel uit. Maar waar ben ik? Ik zie heel veel bomen. Oh nee, ik durf niet te ver weg, opeens voelt die nare doos heel veilig.
Ik ben in slaap gevallen, ik weet niet hoe lang ik hier al ben. Omdat ik geritsel hoor schrik ik wakker. Wat nu weer? Een wild dier? Iemand die me ook iets aan wil doen? Ik doe mijn ogen dicht en wacht op wat komen gaat. Ik heb niet meer de energie om te vechten of te rennen, laat het maar komen.
Twee stevige handen pakken me vast. Oh nee he, niet weer. “Wat doe jij nou hier?” hoor ik de man vragen. Ik weet het antwoord niet. Ik leun op zijn borst en hij houdt me vast. Ik probeer niet eens om weg te komen.
Al snel zie ik geen bomen meer om me heen. We gaan een gebouw binnen. Om me heen hoor en ruik ik andere konijnen. Waar ben ik nu beland? Ik word neergezet op een bedje van vers stro. De handen zetten een schaaltje met eten bij me neer. Opeens bedenk ik me wat een honger ik eigenlijk heb. Snel eet ik het schaaltje leeg. Ik heb ook water gekregen, gelukkig.
Het lijkt er op dat ik hier mag blijven. Mijn nieuwe mensenbaasjes zijn erg lief voor me. Ze knuffelen met me, maar laten me ook met rust als ik dat wil.
Een paar dagen later werd ik mama van een nestje met schitterende konijntjes. Ik kreeg alles wat ik nodig had. Maar die nare rit naar het enge bos zal ik nooit vergeten.
Een verhaal wat, heel veel jaren geleden, helaas echt gebeurd is. De handen in het bos waren van mijn vader, en met elkaar hebben we deze zwangere dame en haar kleintjes een liefdevol thuis kunnen geven.
Maar helaas loopt het niet met alle gedumpte dieren zo goed af, en helaas is dit verhaal na al die jaren nog steeds actueel.
Ik heb geen enkel begrip voor mensen die het in hun hoofd halen om hun dier te dumpen. Of het nu een hond, een konijn of een ander dier is. Een dier is voor zijn of haar leven. Niet tot je op vakantie gaat of tot het beestje zwanger raakt. En als je dan écht een hele goede reden hebt om niet meer voor je beestje te kunnen zorgen, zoek er dan tenminste een goed huis voor. Dumpen is op geen enkele manier goed te praten.
En zo is het! Elk dier verdient een fijn thuis.
LikeLike
Bij ons mama in den hof: een gedumpte kat, heel erg veel gedumpte konijnen (want twee vrouwtjes bleken toch één mannetje en één vrouwtje), een gedumpte pony (het beestje heeft een allergie en moet elke dag worden ingesmeerd met zalf.), een gedumpte haan die teveel lawaai maakte … Inderdaad: bezin voor je er aan begint! Huisdieren zet je niet gewoon buiten als je geen tijd of zin meer hebt om voor hen te zorgen.
LikeLike
Ik snap zo vaak niet dat mensen zomaar aan welk dier dan ook beginnen, de meesten denken makkelijk en leuk, maar vergeten wat er allemaal bij komt kijken, doen geen studie over het dier wat ze zomaar even halen of kopen, zo erg dit!
Nou, ik zei vorige week nog tegen mijn moeder, ik was een dagje bij hen, dat ik het al vreselijk vind om mijn Picasso een dagje alleen te laten, een kat? Ja, bij hem, heb ik nooit eerder gehad met mijn andere katten, maar met Picasso voel ik mij vaak schuldig als ik de deur uit ga of moet…
En ooit, mijn Tijgetje, had een nest met 5 kittens, kittens waren al zover dat ze voorzichtig uit de doos klommen, nog wel aan de tepel en zij dacht, even een luchtje scheppen, ze wist dat haar kittens bij ons in goede handen was… ze kwam niet thuis….. Vrouw! je wil niet weten hoe ik in zak en as zat, ik was zelf ook zwanger, een week ging er bijna voorbij en mama Tijger kwam maar niet terug, de hele buurt wist het… wat bleek? Madame kwam thuis, hongerig, dorst, maar toch eerst haar kittens checken,bleek dat ze bij 1 van de buren de schuur in was gegaan en deze kwamen niet vaak in de schuur verder en dus heeft ze dagen opgesloten gezeten.
Tot op de dag van vandaag, als 1 van de katten zoek is, kijkt iedereen eerst in de schuur onder de oude bewoners in die wijk….
Ik ben blij dat jouw vader haar vond, ik had haar ook meegenomen en gezorgd dat ze goed terecht was gekomen.
X
LikeLike
Ik kreeg gewoon kippenvel van je verhaal.. Ik vind altijd dat ze met de baasjes precies hetzelfde moeten doen als wat zijn met hun dier hebben uitgehaald. Belachelijk ook dat er in Nederland amper straf staat op dierenverwaarlozing en mishandeling. Moet je in Amerika is doen, daar is het beter geregeld.
LikeLike
Aaah wat is dit zielig. Zo goed geschreven. Ieder dier verdient een mooie plek in de wereld en niemand (mensen en dieren niet) mag zo behandeld worden.
LikeLike
AMEN!!!
LikeLike
Ik kan daar ook echt niet bij met mijn hoofd. Zo vreselijk dat er mensen zijn die dat doen. Dat zijn niet eens mensen…
LikeLike
Prachtig beschreven, ik voelde me héél even het konijn in de doos. Maar zo erg dat mensen zo iets echt doen natuurlijk!!!!
LikeLike
Mooi geschreven. hier ook geen begrip voor mensen die zoiets doen!!
LikeLike
Ik snap dit ook niet. Hartverscheurend.
LikeLike
Precies dumpen is nooit de juiste oplossing! Ik heb een tijdje als vrijwilliger bij een asiel gewerkt, soms zo zielig :-(.
LikeLike
Erg hè, dat het elk jaar weer voorkomt. En inderdaad, als je dan écht zo nodig van je huisdier af wil, zorg dan voor een goed nieuw tehuis! Gelukkig heeft het konijn in je verhaal geluk gehad dat jullie haar vonden!
LikeLike
Helemaal mee eens, mensen moeten verantwoordelijkheid nemen!
LikeLike
Héél mooi geschreven.
LikeLike