Vandaag is Gipsy al weer acht weken bij ons. Het is ontzettend snel gegaan, en ze is al niet meer weg te denken uit ons huis. En wat is ze gegroeid, letterlijk en figuurlijk.

Ze is flink groter geworden, want eten kan ze ontzettend goed. Laatst wilde ik haar een hapje banaan laten proeven, maar het kwam erop neer dat ze er met mijn halve banaan vandoor ging. Gelukkig laten Nina en Macho het niet toe, want als ze de kans kreeg zou ze hun eten er makkelijk bij opeten.
Ze is dan ook goed gegroeid, en heeft inmiddels een ‘echt’ tuigje. In het begin zat ze nog in een kattentuigje omdat ze te klein was, maar intussen zit het grote tuigje ook al in het tweede gaatje.
Bij de laatste APK bij de dierenarts is ze weer helemaal goedgekeurd. “Een kerngezond en prachtig teefje” noemde de dierenarts haar, altijd fijn om te horen natuurlijk.

Ook figuurlijk is ze echt gegroeid. Waar ze in het begin nog kleine onzekere stukjes aan de riem liep loopt ze nu gerust een heel rondje mee zonder er tussentijds mee op te houden. Sterker nog, als we haar willen optillen omdat ze anders eigenlijk iets te lang loopt heeft ze daar helemaal geen zin in.
Ze voelt zich ook helemaal thuis hier, en ook wij kunnen ons het huis zonder haar niet meer voorstellen. Alleen van de stofzuiger is ze geen fan, maar het is wel schattig om te zien hoe ze dan haar veiligheid bij de andere twee zoekt en hoe Macho haar wil beschermen door zo hard mogelijk tegen de stofzuiger te blaffen.

Ze zijn echt zo leuk en lief met z’n drieën, en ze kunnen ook zo leuk spelen met elkaar. Je merkt echt dat Gipsy dingen leert van Nina en Macho en dat ze helpen met de opvoeding. Gipsy past er perfect bij, ze doen het hartstikke goed samen.