In mijn jaaroverzicht van afgelopen jaar liet ik al even vluchtig weten dat ik in december in het ziekenhuis ben geweest voor mijn heup. Ik liep al even met pijn, maar het werd steeds erger in plaats van beter. Dus ging ik naar de huisarts voor een verwijzing.
Zelf vermoede ik dat het versleten was. Na mijn operaties als baby aan heupdysplasie ben ik tot ik ongeveer uitgegroeid was onder controle geweest. Toen is mij al verteld dat de kans groot was dat de aangedane heup op jonge leeftijd versleten kon zijn. Daar heb ik nooit aandacht aan besteed eigenlijk, ik heb immers jarenlang zonder problemen rondgelopen. Maar ergens ver weg in mijn achterhoofd heb ik altijd geweten dat dat kon gebeuren.
De wachttijd voor de Sint Maartenskliniek, waar ik altijd onder behandeling ben geweest, was vijf maanden, maar ik had nog een hoge prioriteit vanuit het verleden dus ik kon sneller terecht. In december was het zover. Zenuwachtig was ik eigenlijk niet, ik had me al bij mijn vermoeden neergelegd en er zou tenminste wat aan te doen zijn. Hoewel, ergens was er toch dat stemmetje dat zei “maar stel nou dat je ongelijk hebt en dat het iets anders is”…
Al snel bleek dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken: op de röntgenfoto was al te zien dat de heup compleet versleten was. Bij slijtage verdwijnt het kraakbeen in het gewricht. Bij mij was het al zover dat het helemaal weg was.
En dat doet pijn. En dan pas merk je bij hoeveel bewegingen je je heup gebruikt. Hoewel de pijn geleidelijk kwam is het de laatste maanden wel erg hard gegaan. Op het moment kan ik ongeveer 1,5 kilometer wandelen, op het tempo van de hondjes. En dat doe ik dan ook nog zoveel mogelijk. Traplopen wil alleen als ik me ergens aan kan vasthouden. Ik voel me soms tachtig.
Het enige wat eraan te doen was is een operatie, een nieuwe heup erin. En daar ga ik voor, want ik wil mijn oude, veel actievere leven terug. Ik wil weer lange wandelingen kunnen maken, lekker kunnen sporten.
En ja, misschien wordt het nooit meer zoals het is geweest, hoewel de meeste verhalen die ik lees positief zijn weet je natuurlijk nooit van tevoren hoe zoiets uit gaat pakken. Maar het kan eigenlijk alleen maar beter worden dan het nu is.
Wanneer het gaat gebeuren weet ik niet, niet voor maart in ieder geval. De wachttijd voor de operatie is ook weer een paar maanden. Vooralsnog zie ik er niet tegenop, kijk ik er zelfs een beetje naar uit geloof ik. Maar wie weet verandert dat nog als het dichterbij komt.
Hoe dan ook, voor nu lekker focussen op wat wel kan, en daarna zien we weer verder.
Gedachtenspinsels 
Heftig, joh! Natuurlijk wens je niemand een operatie toe, maar als dat de oplossing is tot pijnvrij zijn: doen. Laat je wel goed voorlichten en denk aan de optie van een second opinion. De details zijn natuurlijk doorslaggevend, maar ik lees toch steeds her en der over ‘kraakbeen-herstel’.
Belangrijk is dat jij je er goed bij voelt. Jouw lichaam, jouw beslissing (onder medische begeleiding, natuurlijk 🙂 ) Sterkte!!
LikeLike
Tnx! Het kraakbeenherstel wat je (denk ik) bedoelt doen ze alleen nog in de knie, en bovendien moet er daarvoor nog wel kraakbeen zitten. Verder kun je als je geen operatie wil wel aan de slag met pijnbestrijding oa met hulp van de fysio, en voorkomen dat het verder slijt, maar dat stadium ben ik allang voorbij, het is al helemaal op. En leven op pijnstilling wil ik ook niet. Maar goed voorlichten komt goed hoor!
LikeLike
Jeetje wat een heftige ingreep. En dat op jouw leeftijd. Aan de andere kant staat de techniek ook niet stil. Als ik zie wat er bij sommige mensen in mijn omgeving allemaal al is aangepast: nieuwe heupen, knieën, lensimplantaten. Ik wens je sterkte en heel veel succes toe in deze toch wel spannende tijd!! Met jouw instelling gaat het je zeker lukken om weer een stuk (en misschien zelfs wel helemaal) van je “oude” leven terug te krijgen.
LikeLike
Daar hoop ik zeker op. ‘Grappig’ ding over mijn leeftijd, als je kijkt naar de verwachting die men had na mijn eerdere operaties en bij controles ben ik eigenlijk nog best oud geworden met mijn eigen heup :’)
LikeGeliked door 1 persoon
Hihi ja als je het zo bekijkt idd wel.
LikeLike
Vervelend dat je heup versleten is maar ik begrijp heel goed dat je min of meer uitkijkt naar de operatie want om nu al zo beperkt te worden in je mobiliteit is toch ook niets.
In de St. Maartenkliniek lopen de wachttijden waarschijnlijk niet op omdat het toch een gespecialiseerde kliniek is?
LikeLike
Klopt, de wachttijd is wel iets langer mede door corona, door ziekte en omdat ze personeel hebben uitgeleend als ik het goed begreep. Maar de verwachting is niet dat het hard gaat oplopen.
LikeLike
Echt ontzettend naar! Maar wel fijn dat er een behandeling mogelijk is. Tegenwoordig zijn dit soort operaties altijd erg goed te doen volgens mij. Hopelijk ben je snel aan de beurt.
LikeLike