Candy Quackenbush onderneemt een geweldige reis die haar saaie bestaan voor altijd verandert. Het lot keilt haar over de magische drempel van een vergeten wereld. Van een veld in Minnesota duikt ze de enorme Zee van Izabella in!
Vanaf dat moment wordt ze meegesleept naar de vijfentwintig eilanden van de Abarat, een wereld die anders is dan alles wat ze ooit gezien heeft… of toch niet?
Candy krijgt te maken met toverij, mysteries en fantastische wezens – vrienden en vijanden. En onderwijl probeert ze te begrijpen waarom ze naar deze plek is gekomen en waarom de boosaardige Kristoffel Kadaver zo zijn best doet om haar op te sporen.

Ik las Abarat voor het eerst in 2004 of 2005, een behoorlijke tijd geleden in ieder geval, en op dat moment wist ik niet dat het een serie zou worden. Eigenlijk herinnerde ik me niet zoveel van het verhaal, behalve sommige personages, maar ik wist nog wel dat het een bizar verhaal was en dat ik genoten had van het lezen.
Een tijdje terug zag ik het boek weer ergens langskomen en bedacht ik me dat ik het graag nog een keer zou willen lezen, inclusief de vervolgdelen. Dus schafte ik de e-books aan. In het Engels, want in het Nederlands is het derde deel nooit uitgekomen. Inmiddels heb ik het eerste deel uit en ben ik begonnen in het tweede deel.
Het eerste wat mij opviel was dat het minder dik was dan ik dacht. Nog geen vierhonderd bladzijden, terwijl het in mijn herinneringen een behoorlijk dik boek was. Achteraf bedacht ik me dat in het boek wat ik destijds gelezen had heel veel afbeeldingen stonden, dat zorgt natuurlijk ook voor veel meer bladzijden. Alhoewel ik zie dat de Nederlandse hardcover met tekeningen ook maar 431 bladzijden is.
Wat ik me nog herinner van de eerste keer lezen was dat ik het einde zo raar open vond. Nu ik weet dat het boek verdergaat is het eind al een stuk minder vreemd, het is een mooi open einde en het maakt nieuwsgierig naar het volgende deel.
De eerste keer las ik in het Nederlands, nu in het Engels. Op zich prima, ik lees in het Engels net zo makkelijk als in het Nederlands, maar in het begin googelde ik nog wel eens hoe een personage ook al weer in de Nederlandse versie heette. Op de één of andere manier vond ik de Engelse namen beter passen dan de Nederlandse.
Leuk om zo weer eens een boek van lang geleden terug te lezen. Ik heb er net zo van genoten als de vorige keer, maar nu ga ik de volgende delen natuurlijk ook lezen.

De link in deze post is een affiliate link. Zie mijn disclaimer voor meer info.