Soms vind ik het leuk om jeugdboeken te herlezen die ik met veel plezier heb gelezen vroeger. Om te kijken of het in het echt hetzelfde was als in mijn herinnering, of om te zien of ik er als volwassene nog net zo veel plezier aan beleef als vroeger. Eén van de series die ik onlangs herlas was ‘Hoe overleef ik…’ van Francine Oomen.

De hoofdpersoon uit Hoe Overleef Ik, Rosa, was net zo oud als ik zelf was. Het eerste boek kwam uit in 1998, Rosa en ik waren toen elf. Het leuke vond ik vroeger al dat er ieder jaar een nieuw boek uit kwam, en dat de personages op die manier echt met mij als lezer mee groeiden. Vroeger heb ik de serie met veel plezier gelezen, en stiekem was ik ook wel een beetje verliefd op Neuz, het vriendje van Rosa.
Ik was heel benieuwd wat ik er nu, als volwassene van zou vinden. En eigenlijk kan ik daar heel kort over zijn: ik heb er nog net zo van genoten als vroeger. Het is een hartstikke leuke, soms herkenbare, serie over iemand die op die leeftijd zomaar je beste vriendin had kunnen zijn.
Het is een humoristische serie, maar wel met een serieuze ondertoon. Er worden belangrijke, en soms erg heftige, onderwerpen aangekaart. Drugs, seks, pesten, de dood, zo’n beetje alles waar je als pubermeisje mee te maken kunt krijgen kwam wel voorbij. Ik denk dat ik de serieuze ondertoon nu beter lees dan als kind, vroeger las ik de serie gewoon als leuke boeken, maar nu zie ik ook dat je er echt iets aan kunt hebben.
Door de serie heen groeien niet alleen de personages, ook de schrijfstijl wordt volwassener naarmate je verder komt in de serie. Ik merkte wel dat ik de eerste twee boeken uit de serie toch een beetje kinderachtig vond, wat natuurlijk prima is voor die leeftijd, dus dat is absoluut niet erg.
Conclusie: ik vind dit nog steeds een goede boekenserie. Tijdloos, de dingen die gebeuren zouden ook nu, twintig jaar later, nog kunnen gebeuren. Er komen belangrijke, serieuze onderwerpen voorbij, maar er valt ook meer dan genoeg te lachen. Als ik een puberdochter zou hebben zou ik haar Hoe Overleef Ik zeker laten lezen.