Kilo’s knallen: smoesjes!

Iedereen die wel eens een poging tot afvallen heeft ondernomen kent ze waarschijnlijk wel: de smoesjes, niet te verwarren met soesjes. Op een gegeven moment komen ze om de hoek kijken, om goed te praten dat je iets niet, of juist wel, doet.

Ik heb er in de loop der jaren verschillende gebruikt, en helaas, ook nu komen ze nog af en toe voorbij. Ze lijken zo goed op het moment dat ze eruit floepen. Maar wie hou je eigenlijk voor de gek? Het frustreert me als ik tot de ontdekking kom dat ik weer een smoes gebruikt heb.
Vorige week, het was lunchpauze. Twee collega’s gingen een stukje wandelen en we stonden met zijn drieën in de lift. Eén van hen vroeg of ik zin had om mee te gaan lopen. “Eh, nee sorry, een andere keer misschien. Ik ben nog steeds erg verkouden, en ik heb verder geen jas bij me enzo…” Ter verduidelijking: een paar minuten later zat ik in het restaurant mijn lunch te eten en zag ik dat mensen in hun t-shirt buiten aten. Het was nog bijna twintig graden. In mijn hoofd ratelde mevrouw Smoes nog even verder. “… En ik ken jullie nauwelijks, ik heb geen idee waar ik het met jullie over moet gaan hebben, ik heb spierpijn, ik eet niet graag lopend.”
Maar al snel ging ik me afvragen waarom ik eigenlijk niet mee was gegaan. Ik vind het heerlijk om even naar buiten te gaan in de pauze. Het was heerlijk weer, ik vind het altijd leuk om mensen beter te leren kennen en ik had zelfs platte schoenen aan. Wat was het dan? Nou, ik had al de hele dag zin in de warme, versgebakken broodjes met camembert en een flinke kom soep. Mijn (niet zo gezonde) trek won het van een gezonde wandeling. En ik gebruikte het ontbreken van mijn jas als smoes om mijn lekkere trek te kunnen stillen in plaats van iets gezonds te doen.
Komen we meteen bij de volgende smoes: Ik neem de laatste tijd niet zoveel salades meer. Omdat het aanbod me wat tegenvalt, zeg ik dan. Maar als ik heel eerlijk ben, er is gewoon niet meer zoveel over op het moment dat ik ga lunchen. Ik ga namelijk graag laat lunchen. En het lijkt wel of ze de laatste tijd minder van alles hebben, of meer mensen zijn salade gaan eten, maar veel dingen zijn gewoon al op tegen de tijd dat ik kom. Niks het aanbod valt tegen, het aanbod is prima, als ik maar op tijd ben.
Ik ben ze zat, die smoezen. Dus vanaf nu moet het klaar zijn. Dus bij dezen: óf een salade, óf een lunchwandeling. Want die wandeling doet me uiteindelijk zo veel meer goed dan de instant bevrediging van een broodje camembert. Een keer een ongezonde keuze moet kunnen, maar als het bij een keer blijft is het ook niet nodig om mezelf voor de gek te houden. Klaar met de ongezonde keuzes, ook op het werk, en vooral klaar met het goedpraten ervan.