Oh ja, ik moest 100 dingen weggooien…

Zo’n anderhalve maand geleden schreef ik dat ik een 100 things challenge ging doen. Honderd dingen die ik niet meer nodig had zou ik weggooien en ik had mezelf tot eind april gegeven. Hoe het afgelopen is? Ik faalde. Hard.
Ik moet wel zeggen, pas nadat ik mezelf deze uitdaging had gesteld las ik op verschillende blogs dat hij voor de meeste mensen drie maanden duurt, in plaats van vijf weken. Dat zal wel een verschil maken.
Hoeveel ik dan wel heb weggegooid?
* Ik deed een paar schaatsen weg. Oude schaatsen, die ik eens kreeg en hield omdat het toevallig mijn maat was. Ze lagen al tijden stof te happen, ik had er nog nooit op geschaatst. Áls er al een keer ijs was, dan kwam ik er niet aan toe. Ze waren bot en bovendien waren het van die korte ijzers, als je begrijpt wat ik bedoel. Verwachtte ik dat er de komende jaren nog ijs kwam? En zo ja, zou ik er dan wel aan toe komen om te schaatsen? Op deze schaatsen? Nee dus, weg ermee.
* Daarnaast gooide ik twee jassen weg. Één was mijn oude winterjas, van een paar jaar geleden. Ik droeg hem nog wel eens bij het tuinieren, maar mijn volkstuin heb ik al een jaar niet meer. De andere jas was een jas die ik had gekregen, maar die me niet paste. Bij mijn borsten was hij echt te klein. Ik had al een paar pogingen gedaan om hem te verkopen, maar dat was nooit gelukt en ondertussen hing hij er ook al zo’n twee jaar.
* Ik gooide ook een tas weg. Dat vond ik wel jammer, het was een handtas die ik lang gebruikt had en die erg mooi was. Met de nadruk op was, hij was gewoon af. Stuk, en hij zou toch niet spontaan weer zo mooi worden als hij geweest is. Bewaren had geen zin.
Vier dingen dus. Oh, en nog twee paar sokken waar een gat in zat. Dus zes. Of acht, als je het heel positief bekijkt en iedere sok apart telt. Maar dat vind ik dan toch weer een beetje vals spelen.
Ik kwam dus nog niet eens in de buurt van de honderd dingen. Jammer, het was leuk geprobeerd. Maar omdat ik nog steeds vind dat ik teveel spullen bewaar ga ik deze challenge wel voortzetten. Zoals hij hoort, drie maanden. Dus eind juni, dan heb ik nog twee maanden om de overige vierennegentig dingen weg te doen.