Hallo allemaal! Vandaag mag ik van het vrouwtje een blogje schrijven. Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Witje, één van de vele konijnen van het vrouwtje en haar Lief. Ik ben vernoemd naar mijn moeder, die heette Sneeuwwitje. Mijn moeder leeft niet meer, maar daar weet ik verder niet veel meer van. Ik ben namelijk niet bij haar opgegroeid, ze had wat problemen met het zorgen voor mij en mijn broertje. Gelukkig zijn we liefdevol opgenomen door onze stiefmoeder, Stampertje.

Op deze foto lig ik samen met mijn broertje en mijn stiefzusjes en -broertjes lekker bij mama. Het nest was heerlijk warm. Toen onze echte moeder niet naar ons om bleek te kijken heeft het vrouwtje ons stiekem bij mama Stampertje in het nest gezet. Gelukkig had zij ook kleintjes, anders had het vrouwtje ons met de hand moeten grootbrengen. Mama Stampertje accepteerde ons meteen. Ik had alleen wel een kleine achterstand opgelopen bij mama Sneeuwwitje, daarom ben ik iets kleiner dan de rest. Maar het is verder helemaal goed gekomen met mij hoor.

Ik deel mijn slaapplekje met mijn stiefzusje Bambi en mama Stampertje. We hebben veel ruimte in het hok en we mogen er ook regelmatig even uit. Het liefst ga ik dan het vrouwtje en haar Lief helpen in de tuin. Dan graaf ik de bloembakken leeg, en de kweekbak van het vrouwtje. Dan hoeft ze dat zelf niet meer te doen. Ik doe dat graag hoor, tenslotte geven ze me iedere dag te eten. Daar mag ik best eens wat voor terugdoen vind ik. Maar het vrouwtje doet het liever zelf geloof ik, ze is niet altijd zo dankbaar. Maar daar zit ik niet lang mee hoor, er zijn nog genoeg andere manieren om te helpen. Zo roept het vrouwtje ook altijd dat ze meer wil sporten. Ik help haar dan, door haar flink te laten rennen als ik naar bed moet. Dan is zij even in beweging, en ik blijf langer op. Twee vliegen in één klap toch?

Ik ben dan wel wat kleiner dan de andere konijntjes hier, maar denk maar niet dat ik te weinig eet hoor. Ik eet voor tien. Die zak wortelen waar ik bovenop zit? Die kan ik in een dag helemaal alleen opeten, dat weet ik zeker. Helaas moest ik hem wel delen met de rest.

Je ziet, ik heb best een leuk leven hier hoor. Dat laat ik ook graag zien, door even zo’n schattig sprongetje, een binky, te maken bijvoorbeeld. Maar als het warm is buiten doe ik niet zo actief. Dan lig ik het liefst lui in de zon met mijn ogen dicht. Heerlijk.