Vorige week kreeg ik opeens een telefoontje. Een collega van mijn moeder had misschien interesse in twee van onze konijntjes. Nou waren er sinds januari geen konijntjes meer weg gegaan. We hadden er eigenlijk ook nog twee over, van de rest hadden we al besloten dat we ze zouden houden. Een dag later was de beslissing genomen en waren de twee konijntjes opeens gereserveerd. En dat was vreemd eigenlijk. Ze waren nu al zo lang bij ons, in november geboren, en ook al hadden we het er wel eens over, het was toch raar dat nu het moment dan aangebroken was dat ze weg zouden gaan.
Gisteren, een week later, konden we ze meenemen aangezien we toch die kant op gingen. Met veel moeite gingen de kooien in mijn kleine autootje, op de achterbank. Je zag de hartslag van de beestjes omhoog gaan, ze wisten natuurlijk niet wat ze te wachten stond. Ze hadden ook nog nooit zo lang in de auto gestaan.
Toen we aangekomen waren konden ze nog even uit de auto. We hadden nog even de tijd om afscheid van ze te nemen, want ze zouden pas later opgehaald worden. En inderdaad, aan het begin van de avond kwam de nieuwe eigenaar aangereden. Ik heb er wel alle vertrouwen in dat onze konijntjes goed terecht komen.
Toch was het deze keer nog moeilijker dan eerst om afscheid te nemen van de kleintjes. Misschien omdat ze al zo lang bij ons waren, de andere konijntjes waren tenslotte al eerder weg. Misschien ook wel omdat dit de eerste keer was dat ze terecht zouden komen bij iemand die we niet echt kennen. Gelukkig is ons beloofd dat we regelmatig een update zullen krijgen.
Dit was het moeilijkste afscheid van de konijntjes tot nu toe. Gelukkig kunnen we de rest houden en is het dus ook meteen de laatste keer. Meer nesten zitten niet in de planning, maar goed, deze nestjes waren ook niet gepland. Je weet maar nooit. Maar ik hoop het voorlopig niet, want het afscheid valt toch zwaar. Een naam geven hebben we bewust aan de nieuwe eigenaar overgelaten, dus die houden jullie nog te goed van me. Dag mannetjes, het ga jullie goed!
De kleine mannetjes zaten nog binnen, omdat we niet genoeg buitenhokken hadden. Toen ik vanmorgen wakker was en naar beneden liep was het erg kaal en stil in de woonkamer. Slik. Snik.