Vlak voor mijn heupoperatie was ik op mijn zwaarst. Nu, ruim drie jaar later, weeg ik precies twintig kilo minder dan toen. Het ging dan wel niet superhard, maar weg is weg!

Het is nooit mijn doel geweest om supersnel gewicht te verliezen. Wacht, dat zeg ik niet helemaal goed, het is al heel wat jaren niet meer mijn doel om supersnel gewicht te verliezen. Wie mij al jaren volgt weet dat ik een jojo ben, en dat ik in het verleden verschillende keren gevallen ben voor een dieet. Inmiddels leg ik al lang de focus op gezond eten en bewegen, en afvallen is een mooie bijkomstigheid.
Maar toen kwam die heup, bewegen werd steeds pijnlijker en dus steeds minder, en mijn eten paste ik daar niet op aan. Ik stagneerde, en kwam in de laatste maanden zelfs nog behoorlijk aan, en zo werd ik zwaarder dan ooit. Vooral met die laatste kilo’s die erbij kwamen had ik moeite. Ik had in de loop der jaren wel geleerd om mijn lichaam te accepteren en er zelfs van te houden, ook met teveel kilo’s, maar die laatste kilo’s kon ik toch niet omarmen. Waarom? Ze staan voor een letterlijk pijnlijke periode in mijn leven. Ik had altijd pijn, zat daardoor slecht in mijn vel, het is een tijd waar ik niet graag aan denk. Die kilo’s moesten gewoon weg, dus ik ben me toch weer echt gaan richten op afvallen.
Het eerste jaar, het jaar van mijn operatie, tel ik eigenlijk niet eens mee als ‘afvalperiode’. Eerst revalideren, en toen ik eindelijk weer een beetje in beweging was kreeg ik allerlei andere gezondheidsellende over me heen. Ik viel wel wat af dat jaar, maar niet noemenswaardig.
De kilo’s die ik erbij had gekregen in de periode voor de operatie waren er het jaar daarop wel weer af, maar door een nieuwe diagnose besloot ik toch nog even langer mijn best te doen om ook daadwerkelijk gewicht te verliezen. Ook beter voor mijn gewrichten natuurlijk.
Dus nu min twintig. En ergens… schaamde ik mij er een moment een beetje voor dat het zo lang heeft geduurd. Wat is nou twintig kilo in drie jaar tijd, er zijn mensen die dat in een half jaar kwijtraken. Dat moment duurde gelukkig maar heel even, want ik bedacht me al snel: het maakt niet uit hoe snel het gaat. Weet je nog, niet vergelijken met anderen, en zeker niet met wat je op Instagram ziet. Weg is weg. En ook: ik ben gezond bezig. Ik eet gezond, ik beweeg weer volop en ik zit lekker in mijn vel. Ik kom al drie jaar niet echt meer aan, geen jojo-effect meer. En daarnaast ben ik óók nog eens twintig kilo afgevallen. En daar mag ik ook gewoon hartstikke trots op zijn.