Lang geleden floreerde Miren O’Malleys familie dankzij een deal die ze hadden gesloten met de Meermensen: veiligheid voor hun schepen op zee in ruil voor een bijna onbetaalbare prijs. Die belofte hebben ze echter al vele jaren niet kunnen waarmaken. Mirens oma is vastbesloten om de gloriedagen die zij zich nog kan herinneren terug te laten keren, zelfs als dat betekent dat ze Miren haar vrijheid moet ontnemen. Haar oma leert haar dat de O’Malleys een machtige familie horen te zijn die zich houdt aan de eeuwenoude traditie die hen al generatieslang ondersteunt.

Soms zijn er van die boeken waar je hele hoge verwachtingen van hebt, die net niet helemaal waargemaakt worden, en Het lied van de zee was daar één van. Misschien ligt dat overigens meer aan mijn verwachtingen dan aan het verhaal hoor.
Het verhaal heeft een prachtige gothic-achtige setting met niet zo schattige zeemeerminnen, wat mij wel erg aansprak. Het onderwerp en de setting dus helemaal top, en de sterke vrouwelijke hoofdpersoon trouwens ook. Aan de interessante personages lag het niet.
Wat was er dan wel? Ik vond het verhaal heel traag. Het werd zeker in het begin eigenlijk nergens echt spannend. Wel wat mysterieus, en gaandeweg het boek wordt steeds duidelijker hoe alles in elkaar zit, maar het verhaal kabbelde maar een beetje voort. Niet slecht, maar niet helemaal wat ik ervan verwacht had.
Aan het einde blijven er nog wel wat vragen over, maar het verhaal is echt afgesloten dus ik verwacht niet dat daar nog een antwoord op komt.
Zoals ik zei zeker geen slecht boek, het is een mooi verhaal die een heel andere kant van zeemeerminnen laat zien, met een sterke vrouw in de hoofdrol. Als je van de sfeer die dit boek uitstraalt houdt raad ik het zeker aan. Maar het had van mij veel spannender mogen (en kunnen) zijn.

_{De link in deze post is een affiliate link. Zie mijn disclaimer voor meer info.}