Tess heeft een fantastische zomer met Lars, maar als ze terugkomt op school is ze opeens het onderwerp van het ‘Slettenlied’, en heeft iedereen een mening over haar. Tess is boos en verontwaardigd en besluit het er niet bij te laten zitten: ze mag toch zeker zelf weten wat ze doet?
Sara besluit dat dit Het Jaar Zonder Jongens wordt. Na een vervelende ervaring en dan ook nog eens het gedoe met Tess is ze er helemaal klaar mee. Maar sommige dingen kun je niet voor altijd wegstoppen, en Sara beseft dat zijzelf de enige is die haar problemen kan oplossen. En wat moet ze eigenlijk met die leuke jongen van de rugbyvereniging?
Kati houdt van zingen en gitaarspelen, maar absoluut niet van in de spotlights staan. Ze zweert bij adviesartikelen uit tijdschriften, ook al voelt ze zich daardoor niet altijd beter over zichzelf. Als haar vriendin Tess opeens in het middelpunt van de belangstelling komt te staan, probeert ze zo goed als ze kan te helpen – maar dat lukt niet door op de achtergrond te blijven.

Het Meisjesmanifest is een al iets ouder boek, het stond al heel lang op mijn leeslijst, maar het kwam er steeds niet van en het raakte een beetje vergeten. Toen ik laatst zag dat hij via Kobo Plus te lezen was heb ik dat meteen gedaan.
Het boek is eigenlijk gericht op jongvolwassenen, de hoofdpersoon is achttien en zit nog op de middelbare school. Het boek heeft best heftige thema’s zoals slutshaming en aanranding, maar ook vriendschap, de relatie met je ouders en voor jezelf opkomen zijn belangrijke thema’s in het boek. Met de zwaardere thema’s is het natuurlijk geen luchtig boek, maar het wordt nergens té zwaar vind ik.
Ik merkte tijdens het lezen wel echt dat ik niet de doelgroep ben. De schrijfstijl is echt gericht op de jongere lezer, en ik merkte dat de hoofdpersoon ook mijlenver van mij af staat, op die leeftijd was ik helemaal nog niet bezig met seks, en de thema’s in het boek waren in mijn middelbare schooltijd helemaal niet aan de orde. Of ik leefde onder een steen, zou ook kunnen hoor.
Ik vond dat overigens niet storend, ondanks dat het niet echt dicht bij me stond vond ik het wel een mooi en goed boek om te lezen. Juist doordat het op jongere lezers gericht is leest het heerlijk vlot weg, ik vloog er doorheen. De personages vond ik ook leuke mensen.
Ik vind het wel belangrijk dat de thema’s uit het boek bespreekbaar zijn, en ik denk zeker dat dit boek daar een bijdrage aan kan leveren. En ook als volwassene kun je hier iets uit halen waar ik het helemaal mee eens ben: vrouwen moeten elkaar steunen in plaats van elkaar onderuit te halen.
Aanrader, vooral dus voor jeugdige lezers, maar ik denk ook voor ouders met kinderen op de middelbare school. En eigenlijk ook wel voor alle vrouwen.

_{De link in deze post is een affiliate link. Zie mijn disclaimer voor meer info.}