Welkom in Lock Haven, Washington, waar de gelukkigste straat van de Verenigde Staten zich bevindt. Als je door Bird Street zou wandelen, zou je zien dat het de bewoners voor de wind gaat, want er staan kasten van huizen. En als je de bewoners zou ontmoeten, dan valt het op dat ze allemaal oprecht gelukkig zijn. Ze hebben succesvolle carrières, doen precies de dingen die ze altijd al wilden doen en ze zijn allemaal gezond. Fysiek, mentaal én spiritueel: het zijn stuk voor stuk vitale, weldenkende en – de meesten van hen althans – ruimhartige mensen. En hun kinderen? Die zijn perfect. Ieder van hen is getalenteerd. Een belofte. Je zou kunnen zeggen dat het de bewoners van Bird Street iets té goed gaat.
Tot het november wordt. Dan breken de Donkerder Dagen aan. Luana en Ralph weten het, en hun kinderen Kayla en Django ook. Ieder jaar in november slaat hun geluk om en worden ze juist overvallen door ongeluk. Daar zijn de pijntjes, de domme pech, de financiële tegenvallers. Periodes van ziekte, mentale verwarring en depressie. Meestal niets onoverkomelijks, maar de Donkerder Dagen kunnen ze elk jaar maar beter uitzitten. Na een week of vier is het voorbij en keert het geluk terug… maar wel tegen een prijs.

Dat ik fan ben van de beklemmende, bizarre horrorverhalen van Thomas Olde Heuvelt is geen geheim, en deze stond dan ook al langere tijd op mijn lijstje om te lezen. En November is weer een voltreffer.
Je wordt meteen in het verhaal gezogen, en hoewel het in het begin nog een beetje vaag is wat er allemaal gaande is wordt dat al snel steeds duidelijker. Maar het verhaal wordt zeker niet saai als je eenmaal weet wat hoe het in elkaar zit. Integendeel, er is steeds weer iets waardoor je verder wil lezen.
Echt eng wordt het eigenlijk nergens, maar zoals altijd weet Thomas Olde Heuvelt de beklemmende sfeer heel goed over te brengen en dat maakt het wel een spannend verhaal. Geen slapeloze nachten, maar wel een boek wat je niet meteen loslaat.
De psychologische elementen, de onderhuidse spanningen en vooral de ethische thema’s spelen een grote rol in het verhaal. Hoe ver gaan mensen voor een gelukkig leven. En wie is er nou eigenlijk het monster?
Je leest vanuit verschillende perspectieven, en dat zorgt ervoor dat er vanuit verschillende hoeken steeds meer duidelijk wordt. De personages zijn levendig en geloofwaardig neergezet. Je ziet ze groeien, of eigenlijk meer afbreken, in de loop van het verhaal.
Het verhaal wordt nergens voorspelbaar. De ontknoping was verrassend, maar wel een goede, passende afsluiter.
Er komen wel heftige onderwerpen in het boek aan bod, zoals depressie en zelfmoord. Als je daar niet goed tegen kunt dan kun je dit boek misschien beter niet lezen. Er staat ook een disclaimer achterin het boek, maar die had eigenlijk wel voorin mogen staan.
Heb je geen last van deze dingen en houd je van dit soort beetje bizarre horrorverhalen, dan raad ik November zeker aan.

_{De link in deze post is een affiliate link. Zie mijn disclaimer voor meer info.}