Kilo’s knallen: een vervelende afspraak

http://www.ronhaans.nl

Gisteren had ik mijn tweede afspraak bij de diëtiste. Er heeft bijna twee maanden tussen gezeten helaas. We hadden al eerder een afspraak hoor, maar de eerste keer moest zij hem afzeggen omdat ze ziek was, en bij de herkansing was ik zelf ziek.

Gisteren dus, en ik ging er naar toe met lood in mijn schoenen. De lange tijd tussen de afspraken had me geen goed gedaan. Hoewel het natuurlijk niet eerlijk is om het alleen daar op af te schuiven, en dat doe ik ook zeker niet, maar ik merkte wel dat ik de stok achter de deur miste. Kort gezegd, ik had alles een beetje laten verslappen de laatste weken.
In het begin ging het hartstikke goed, enthousiast ging ik aan de slag met de tips die ik had gekregen, en ik deed keihard mijn best om een uur per dag te bewegen. Maar de laatste weken zakte dat in. De zin in slechte dingen groeide, en de bank werd steeds aantrekkelijker. De laatste twee weken ging ik zelfs alleen naar mijn derbytrainingen en deed ik soms wat losse oefeningen, maar dat was het wel.
Dat de zomer voorbij is werkt ook niet mee hoor. Nu het al begint te schemeren tegen de tijd dat ik thuiskom van mijn werk wordt het des te verleidelijker om op de bank te blijven hangen.
Maar goed, de enige die ik echt de schuld kan geven ben ik zelf natuurlijk.
En ondanks dat ik wist dat het de laatste weken niet lekker ging viel de uitslag toch even tegen. Ik had verwacht dat ik tegen hetzelfde gewicht aan zou zitten. Dat ik zou zijn afgevallen vond ik wel heel positief gedacht, maar ik had wel het idee dat mijn spijkerbroek afzakte.
Maar zelfs hetzelfde gewicht was te positief. De weegschaal was duidelijk: ik was aangekomen. Twee kilo maar liefst. En mijn vetpercentage was ook een klein beetje hoger geworden. Die broek zakte waarschijnlijk gewoon af omdat hij oud is en begint te verslijten, en niet omdat ik strakker in mijn vel ben gaan zitten. Wat een domper.
Afgezien van het verslappen van de laatste weken was het ons allebei eigenlijk niet duidelijk waar het grote verschil vandaan gekomen was. Ik heb geen gekke of extreme dingen gedaan, ben hooguit op de oude voet verder gegaan in plaats van de tips te gebruiken, maar zeker omdat ik de eerste weken wel heel goed ging zou dat het grote verschil niet verklaren. Dan had ze eerder verwacht dat ik inderdaad ongeveer gelijk zou zijn gebleven.
Maar om het op te lossen hebben we nog wat geschaafd aan het eetlijstje van de vorige keer, om te kijken of er nog winst te behalen viel uit kleine dingen. En de nieuwe afspraak hebben we over een maand, en als het goed is blijft dat ook zo. Maar ja, dat was deze keer ook de bedoeling eigenlijk.
Ik moet hier in ieder geval niet te veel in blijven hangen, ik ken mezelf, als ik dat doe dan krijg ik de neiging om het helemaal overboord te gooien en dat wil ik juist niet. Dus ik ga er weer vol goede moed tegenaan.
Er was ook nog een beetje goed nieuws: ik heb wel een beetje meer spiermassa. Maar ook niet zoveel dat die nu twee kilo extra wegen.