Als kind zeg je soms dingen waar je op dat moment volledig achter staat, maar waar je als je ouder wordt toch op terugkomt. Deze uitspraken heb ik vroeger gedaan:

“Later als ik groot ben ga ik nooit meer vroeg naar bed!”
Als kind was het echt een straf om vroeg naar bed te gaan. Toen was ik al een avondmens, niet moe te krijgen. Bovendien, ’s avonds was het veel leuker, en al mijn klasgenootjes gingen later naar bed dan ik, vond ik. Nee, ik zou nooit vroeg naar bed gaan als ik het zelf mocht bepalen.
Maar wat kan het heerlijk zijn zeg, vroeg gaan slapen, ook al ben ik nog steeds een avondmens. Een straf is het zeker niet meer, soms is het zelfs eerder een beloning.

“Soep met brood is geen maaltijd.”
Wat vond ik het vroeger vervelend als de warme maaltijd vervangen werd door een pan soep met brood. Dat is toch geen warme maaltijd? Ik wilde mijn stukje vlees, aardappelen en groente.
Inmiddels kan ik intens genieten van een pan goede soep met een broodje. Sterker nog, er hoeft niet eens iets op dat broodje te zitten, de soep erbij is genoeg. Maar met een hard broodje kruidenboter bij de soep maak je me echt gelukkig.

“Insmeren doe ik niet, ik verbrand toch niet. En in de schaduw liggen is ook onzin!”
Klopt wel, verbranden doe ik zelden. Dan moet ik het wel heel bont maken, zoals in slaap vallen in de volle zon en een paar uur blijven liggen. Ik weigerde om in de schaduw te gaan liggen, de zon was veel lekkerder en in de schaduw werd je niet bruin, dacht ik.
Ondertussen weet ik wel beter. Ook al verbrand je niet, de zon kan wel degelijk schade aanrichten en je sneller laten verouderen. Nog steeds lig ik graag in de zon, maar wel verstandig. Ingesmeerd en niet op het hoogtepunt van de dag.

“Ieuw, pindachips!”
Pindachips, wie had dat verzonnen? Van die merkloze chipito’s, je had ze ook met kaassmaak. Niet te eten vond ik ze.
Tegenwoordig kan ik er op zijn tijd enorm van genieten, wat zijn ze eigenlijk lekker!

“Muggen lusten me niet.”
Vroeger moesten de muggen inderdaad niets van me hebben. Waar op schoolkamp iedereen onder de bulten zat had ik er misschien twee of drie. Maar sinds mijn puberteit ben ik blijkbaar een soort delicatesse. Helaas.

Wat riep jij als kind waar je nu op teruggekomen bent?