Weet je nog, vroeger, in die tijd die ook wel je kindertijd genoemd wordt, …
… toen je enige zorg was of je het eten van die avond wel lekker zou vinden?
… toen je rustig buiten speelde met je vriendjes en vriendinnetjes?
… toen een innige vriendschap nog ontstond door de eenvoudige vraag “wil je mijn vriendinnetje zijn?”
… toen je op het schoolplein al touwtjespringend alle letters van het alfabet afging, net zo lang tot je mis sprong? De letter waar je toen gebleven was, was de beginletter van de naam van degene met wie je later zou trouwen.
… en, om in de lettersfeer te blijven, toen je dacht dat een appelschil, als die aan een stuk gebleven was, in de vorm van een letter viel als je hem over je schouder gooide? De letter die hij vormde was… juist!
… toen je de korstjes van je brood niet wilde eten?
… toen je al ‘verkering’ had als je met een jongen praatte?
… toen je 1 april-grapjes uithaalde door nepspinnen te verstoppen, die in de verste verte nog niet op een echte spin leken, maar toch ‘schrok’ iedere volwassene die hem zag zich wezenloos.
… toen je ’s morgens al heel vroeg uit bed was om je favoriete tekenfilms te kunnen zien?
… toen je op het schoolplein spelletjes speelde als ‘moeder, hoe laat is het?’, ‘moeder, we zitten in de knoop!’, ‘poorten’ en ‘jongens en meiden pakkertje’. Oh, en vergeet natuurlijk ‘kus of klap’ niet.
… en natuurlijk de tijd dat je op de koude stenen van het schoolplein ging zitten om de waardevolle knikkers op te zetten zodat anderen erop konden mikken.
… je in al je onschuld zong over een vrouw die vermoord was aan een gordijnenkoord?

Dat is voor mij al heel lang geleden, maar ik kan me er nog zo in terug zien.
LikeLike
Ja hoor, dat weet ik nog allemaal- behalve dat liedje over dat gordijnenkoord
LikeLike
haha geweldig!
LikeLike
Yep, heel herkenbaar! Bij het eten: Lust ik dat wel? Soms vraag ik dat nog steeds haha.
Dat liedje met dat gordijnenkoord herinner ik me vaag…. Weet niet meer hoe het ging
LikeLike
Heel herkenbaar…
LikeLike
Weet van dat gordijnenkoord wel, maar ben wel even benieuwd naar hoe die ook alweer ging..
Moeder we zitten in de knoop ken ik niet???
Maar leuk he.. jeugdsentiment!
LikeLike
Er is een vrouw vermoord met een gordijnenkoord
Ik heb het zelf gezien, het was op nummer 10
Het bloed liep langs de trap, het leek net tomatensap
Ik nam er een likje van, ik kotste op de gang
Ik belde de politie op, ik zei mijn naam hardop
Mijn naam is eja Dea, dikke dikke Dea,
Olle bolle whisky
WOOOOOOEEEEH
Waarom die olle bolle whisky?
Zong jij het liedje vroeger ook zo?
LikeLike
Ik zong Ik nam er een likje van, ik werd er misselijk van in plaats van Ik nam er een likje van, ik kotste op de gang 🙂
LikeLike
Helemaal waar!!
LikeLike
Hahah ja dat liedje had ik gisteren toevallig nog in mijn hoofd. Maar bij ons was de tekst wel een beetje anders als bij Dina, zoals dat gaat 😛
LikeLike
Hihi leuk en herkenbaar! Dat liedje ken ik inderdaad ook.
LikeLike
Tja ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit mijn jeugd zo heb ervaren. Maar het lijkt me heerlijk om zo zorgloos te kunnen zijn 🙂
LikeLike
Ontzettend herkenbaar dit. Hahaha. 🙂 Zo leuk!
LikeLike
Idd Jeugdcentiment! Geweldig!!! Heel herkenbaar 😛
LikeLike