Zoals ik een tijdje geleden schreef ben ik begonnen met het schminken van kinderen. Dit doe ik op kinderfeestjes en evenementen, maar af en toe ook op jaarmarkten en braderieën. Ik ben blij dat ik daarmee begonnen ben, want het is erg leuk om te doen. Kinderen vinden het geweldig, en kinderen zijn natuurlijk ook gewoon leuk. Sommige ouders daarentegen… Die kunnen soms best ergerlijke dingen doen. Een paar voorbeelden:
“Mevrouw, mag ik iets vragen? Verkoopt u ook schmink?”
Ik zit aan een klein tafeltje, met daarop een bekertje water, een stapel penselen, een boek met voorbeelden en er staan twee stoelen bij, één voor het kind en één voor mij. Van iedere kleur heb ik maar één potje schmink. Wat denk je zelf?
Die stoel, dat is iets interessants.
Tegenover me staat een stoel. De bedoeling is natuurlijk dat hier iemand in zit, maar het komt wel eens voor dat deze nog leeg is. Mensen die langs lopen vinden die stoel vaak maar wat interessant. De neiging om er even aan te zitten is groot. Sommige mensen aaien hem alleen, sommige mensen zetten hem liefkozend een paar centimeter opzij. Beste mensen, dat is niet nodig. De stoel heeft echt geen liefdevolle aandacht nodig, hij komt niks te kort.
Nog vervelender: mensen die de stoel goedbedoeld inklappen, omdat hij ‘in de weg staat’. Beste mensen, ook dat slaat helemaal nergens op. Op dezelfde hoogte als de stoel staat namelijk ook het tafeltje, die zet je toch ook niet aan de kant? Dus moet je alsnog omlopen omdat je anders tegen het tafeltje aanloopt toch? Nou dan!
Brutaliteit
Ik ben volgens mij vrij netjes opgevoed. Maar sommige ouders, daar kun je niet bij. Wat een brutaliteit en een lef. Onderstaand gesprek heeft echt plaatsgevonden:
Tafereel: Denk aan een regenachtige dag, een tentje met daaronder mijn spulletjes. Omdat de regen toch nog veel wordt afgewisseld met zon zijn er gelukkig wel veel mensen. Die allemaal graag onder mijn tentje schuilen.
Kind: “mama, mag ik geschminkt?”
Moeder: “oh, dat kan mama zelf ook wel, kom maar zitten, dat scheelt weer geld”
Moeder gaat in mijn stoel zitten en grijpt naar een penseel, kind loopt aarzelend naar de stoel toe.

Ik, kwaad: “ik dacht het niet” Moeder wist niet hoe snel ze op moest staan en sleurde het huilende, teleurgestelde kind door de regen mee.
“{naam kind}, ga eens anders zitten, dat is makkelijker voor die mevrouw!”
Tegelijkertijd met deze opmerking draait de moeder in kwestie het hoofdje van het kind een andere kant op, brengt het hoofdje omhoog of zorgt voor een andere beweging die waarschijnlijk niet al te comfortabel voor zoon of dochter is. Ik ben vaak al lang blij als het kind stil ligt, het maakt me niet zoveel uit  in welke houding, als ik er maar bij kan.
Lieve mevrouw (of meneer, maar meestal zijn dit mevrouwen), ik snap dat het goed bedoelt is, maar als ik ergens niet bij kan of ik zit vervelend, dan geef ik dat zelf wel aan, dat hoeft u niet voor mij te bedenken.

Dus, nu je dit gelezen hebt, doe er je voordeel mee. Mocht je ooit je zoon/dochter/neefje/nichtje/broertje/zusje/whatever willen laten schminken: doe dit soort dingen alsjeblieft niet!