De jeugd van tegenwoordig… Dat klinkt misschien heel negatief, maar zo is het zeker niet bedoelt. Toch vraag ik me wel eens af: watskeburt?
Ik snap wel dat je er als kind zo volwassen mogelijk uit wilt zien. Dat had ik vroeger zelf ook. Bij het schoenen kopen werd ik steevast naar de degelijke, goede schoenen gestuurd, terwijl mijn voorkeur uit ging naar hak- en lakschoenen. Ik was best vroeg met experimenteren met nagellak, en mijn eerste make-up setje won ik op de kermis.
Toch was ik ondanks dat vooral echt kind. In de brugklas droeg ik de gebreide truien van mijn moeder, later werd dit wel iets volwassener. Mijn eerste laarzen met hak(je) mocht ik hebben toen ik een jaar of veertien was.
Tegenwoordig is het heel anders. Neem een willekeurige winkelstraat en je zult het zien. Kinderen van een jaar of twaalf lopen erbij als mini-volwassenen, compleet met zware make-up en duckface, in kleding die ik tot mijn studietijd nog voor ‘grote mensen’ vond.
Wanneer is dit gebeurd? Waren we een paar jaar geleden dan nog zulke jonkies? Worden kinderen zo snel volwassen tegenwoordig?
Soms vraag ik me af, zou de kledingkeuze vanuit kinderen zelf komen, of zouden de ouders er een grote rol in spelen?
Ik begrijp het wel, bijna ieder kind wil zo snel mogelijk groot en volwassen worden.
Kinderen willen er vaak zo volwassen mogelijk uit zien, terwijl veel ouders juist zo lang mogelijk jong willen blijven. Soms zie ik moeders met dochters lopen, waarbij je serieus even twijfelt wie nou de moeder is en wie de dochter.
Vroeger vond ik het belachelijk dat ik geen hakken mocht dragen en geen make-up op mocht doen naar school tot de derde. Tegenwoordig begrijp ik dat wel. Kinderen moeten de kans hebben om kind te zijn. Want ook al zou ik niet echt weer terug willen naar mijn kindertijd, groot en volwassen zijn is ook niet altijd alles.