Nick Grevers en zijn klimmaatje Augustin worden aangetrokken door de Maudit, een afgelegen berg in de Zwitserse Alpen. Documentatie over de berg is schaars, het is er ongewoon stil, en als ze de vallei betreden bekruipt hen het onheilspellende gevoel dat ze niet alleen zijn.
Niet veel later is Augustin dood en ontwaakt Nick uit een coma. Hij is verminkt en heeft zijn gezicht in het verband. Een moeizame revalidatie wacht, maar algauw beseft Nick dat het niet alleen het trauma van het ongeluk is dat hem achtervolgt. Er is iets in hem gewekt…

Na Hex was ik enorm enthousiast en wilde ik graag meer van deze schrijver lezen. En met Echo werd ik niet teleurgesteld. De proloog bezorgde me kippenvel, al kon ik het helemaal niet plaatsen met de omschrijving van het verhaal op de achterflap en vroeg ik me even af of ik wel het juiste boek had.
Na de proloog wordt het verhaal zo bizar dat het eigenlijk nergens echt eng is, maar spannend is het zeker en ik wilde na ieder hoofdstuk verder lezen. Het is ook niet alleen maar een griezelverhaal, maar ook een verhaal over relaties en vechten tegen je innerlijke demonen.
De personages waren goed uitgewerkt. De schrijfstijl was iets minder mijn ding, het was echt geschreven als een verslag, maar dat paste hier wel dus ik vond het niet storend.
Aan het eind van het boek komen alle losse eindjes, inclusief de bloedstollende proloog, bij elkaar. Aanrader als je van bizarre horrorachtige verhalen houdt. Thriller vind eigenlijk ik niet helemaal de juiste categorie hiervoor, daar is het echt niet realistisch genoeg voor.