Zevenenveertig en een halve kilometer is best een behoorlijke afstand, die ik niet maar even uit mijn mouw schud.
Tel daar bij op dat ook de vierdaagsekriebels al weer heerlijk aan het jeuken zijn, en je komt wel tot de conclusie dat er getraind moet worden.
Gisteren had ik mijn wekelijkse vrije dag, en het was nog best mooi weer ook. Oke, het was koud, maar ten opzichte van de vorige dagen viel het reuze mee. Ik had goede zin in een wandeling. Zo gedacht, zo gedaan. Muts uit de kast van lief gejat, handschoenen, fototoestel mee, en de deur uit. Met na een paar honderd meter een geplande tussenstop bij de supermarkt, omdat ik geen kleine flesjes drinken had.
Het nadeel van spontaan de deur uit gaan is natuurlijk dat ik geen route gepland had. Ik ben gewoon gaan lopen, in een richting waarvan ik wist dat het mooi was. Dat had als gevolg dat de afstand die ik had gelopen een beetje tegenviel, het was een kleine acht kilometer. Gelukkig had ik de vorige keer meer gelopen dan gepland.
Toen ik bijna thuis was begon het weer ook om te slaan. Van zonnig werd het opeens heel donker, het begon flink te waaien, en het ging zelfs sneeuwen. Het werd opeens heel koud, en achteraf vond ik het dan ook niet zo erg dat de route wat korter was.
Al met al ben ik niet ontevreden.

Nou, toch een goed wandelingetje denk ik zo!
LikeLike
Ja, zeker met dit weer was het wel genoeg. Volgende keer maar langer 🙂
LikeLike
Zo’n eind lang wandelen kan best zwaar zijn. Het scheelt als je dan niet al te verkleumd weer thuis komt.
LikeLike
Haha, ja toen het weer opeens omsloeg was het heel koud, ik heb ook een heerlijk warm bad genomen toen ik thuis was 🙂
LikeLike