Andie wil haar eerste huwelijk zo snel mogelijk vergeten en opnieuw trouwen. Haar ex vraagt haar om een laatste gunst. Hij zoekt dringend een oppas voor twee weeskinderen die al drie nanny’s tot waanzin hebben gedreven. Andie stemt toe en het wordt één grote puinhoop. De kinderen wonen in een griezelig oud huis waar een helleveeg van een huishoudster de baas speelt. Wat volgt is een hilarisch avontuur inclusief bemoeizieke geesten, een geïrriteerd medium, Andies tarotkaarten lezende moeder, haar jaloerse verloofde natuurlijk, en bananencake.

Ik hou van spookverhalen, dus een feelgoodverhaal met een spookachtig tintje kon ik natuurlijk niet laten liggen. En ik was positief verrast dat de spoken zelfs een grotere rol speelden dan het feelgoodaspect. Zonder de humor en het feelgoodgedeelte had dit een sterk horrorverhaal kunnen zijn.
In ‘Voor deze keer‘ volgen we de broodnuchtere Andie die voor de kinderen gaat zorgen. Dat wil zeggen, broodnuchter tot ze de spoken begon te zien. Er volgt een spannend, of zelfs creepy verhaal, maar wel met de nodige humor. Het boek is heerlijk vlot geschreven en er waren stukken waarbij ik hardop moest lachen. Het huis waarin het verhaal zich afspeelt en de levendige, kleurrijke personages kun je tijdens het lezen bijna voor je zien.
Heel even leek het erop dat het hele spokengedeelte een teleurstellende anticlimax was, maar niets bleek minder waar. Met nog een twist op het einde blijft het verhaal tot de laatste bladzijde spannend.
Het was al vrij vlot duidelijk wie er met elkaar zouden eindigen, maar dat hoort natuurlijk ook wel een beetje bij feelgoodverhalen. Los daarvan was het verhaal nergens voorspelbaar.
Aanrader als je voor feelgood met een (bovennatuurlijke) twist houdt.