Ik zit op de bank, een beetje te vervelen achter mijn laptop. Op de achtergrond, die voor mij bijna als voorgrond voelt, klinkt het wieltje van mijn hamsters. Ik ben niet gewend dat ze overdags zo actief zijn, en ik realiseer me dat ik het eigenlijk best vervelend vind. Het geluid is erg aanwezig, en ik kan me nergens op concentreren. Ik bedoel, mijn hamsters zijn schatten hoor, begrijp me niet verkeerd. Ik zou ze voor geen goud meer willen missen. Maar somsx85 Ik twijfel of ik een blokje in het wiel zal leggen, zodat hij niet meer draait.  Maar ik herinner me meteen weer de zielige blik in hun oogjes als ik dat doe. Ze proberen te rennen, maar het lukt niet. Ik weet dat ze het kunnen, ze zullen het blokje er samen uit duwen om toch verder te kunnen rennen. Toch doe ik het niet, ik laat ze lekker rennen.

Ja, het zijn wel twee doorzettertjes, die hamsters. Als iets niet lukt, gaan ze net zo lang door met proberen tot het ze wel lukt. Dat is leuk om te zien, en je ziet dat ze nog veel enthousiaster worden als het ze gelukt is.

Misschien moet ik me daar wat meer aan vast houden. Als zij kunnen komen waar ze willen, dan moet ik dat toch ook kunnen.

Zoals ik al schreef ga ik met een nieuwe opleiding beginnen. Ik vind het spannend, maar op een goede manier. Ik wil het graag, maar het beangstigd me ook. Wat als het weer mis gaat, wat als ik weer niet kom waar ik wil? Dan denk ik aan de hamsters, als zij het kunnenx85