Linus Baker leidt een rustig, afgezonderd leven en is maatschappelijk werker bij het Ministerie van Toezicht Magische Jongeren. Hij krijgt de bijzondere opdracht te onderzoeken of zes magisch begaafde, maar risicovolle jongeren, die in een weeshuis op een klein eiland wonen, mogelijk een te groot gevaar voor de samenleving opleveren.

Dit boek stond al langere tijd op mijn leeslijstje (ja, die is enorm!), dus toen ik zag dat hij via Kobo Plus te lezen was heb ik hem meteen gedownload. Toch duurde het nog even voordat ik erin begon, na alle goede verhalen ben ik altijd een beetje bang dat het tegenvalt. Absoluut niet terecht ontdekte ik al snel toen ik eenmaal begonnen was.
Het is een fantasyverhaal, maar het gaat in de eerste plaats over kinderen. Kinderen die anders zijn en hierdoor te maken hebben met vooroordelen. Een verhaal over hoe je met kleine stapjes veranderingen teweeg kan brengen en bubbels kan doorprikken. Een verhaal over hoe iedereen, ja, jij ook, vooroordelen heeft, en de kunst om je daar niet door te laten beïnvloeden. En een verhaal over het volgen van je hart, ten opzichte van het volgen van de regels, want in wiens belang zijn die regels nou eigenlijk?
Het weeshuis in de azuurblauwe zee is een hartverwarmend boek in een prachtige setting. De personages groeien echt in de loop van het verhaal, en ze zijn zo goed beschreven dat je ze bijna voor je kan zien. Je ziet de kinderen meer zelfvertrouwen krijgen, je ziet relaties opbloeien en je ziet de hoofdpersoon veranderen van iemand die streng volgens het boekje leeft naar iemand die gaat nadenken en zijn eigen hart volgt.
Een mooi boek met een nog mooiere boodschap, dikke aanrader dit.