Dertig dagen challenge, dag 30: Een laatste moment

Dit is de laatste dag van de dertig dagen challenge, en ik ‘moet’ met jullie een laatste moment delen. Die momenten, dat vond ik eigenlijk de vervelendste opdrachten die er tussen zaten. Ze waren zo vaag, ik kon er maar weinig mee. Maar voor deze laatste keer ga ik er dan toch nog maar één beschrijven. Zoals jullie bij dag 19 hebben kunnen lezen ben ik tijdens mijn middelbare schooltijd niet op mijn best geweest. Ik deed niet genoeg mijn best, en kon eigenlijk veel meer dan ik deed. Ondanks dat ik me hier wel akelig bewust van was lukte het … Lees verder Dertig dagen challenge, dag 30: Een laatste moment

Dertig dagen challenge, dag 29: Ambities

Mijn ambities zijn vandaag onderwerp van de dag. En bij ambities denk ik toch vooral aan werk. Maar ambities kun je natuurlijk veel breder trekken. Wat wil ik nog bereiken in mijn leven? Ik moet zeggen dat ik op dit moment erg blij ben met mijn leven. Wat natuurlijk niet zou betekenen dat ik niet meer zou willen. Wat ik in de toekomst nog zou willen is kinderen krijgen. Ik heb eigenlijk altijd al geweten dat ik moeder wil worden. Het liefst twee of drie kinderen met een niet al te groot leeftijdsverschil, maar dat heb je natuurlijk niet voor … Lees verder Dertig dagen challenge, dag 29: Ambities

Dertig dagen challenge, dag 28: Iets wat ik mis

De opdracht van vandaag is te schrijven over iets wat ik mis. Nou heb ik er heel lang over na zitten denken, en er is niet wat ik mis. Althans, niets wat ik niet heb waardoor ik niet kan functioneren zoals ik wil. Maar er is wel iets wat ik mis, we hadden het er toevallig gisteren nog over. Het is iets wat ik gehad heb, en helaas niet meer heb. Mijn oude Mini Cooper. Een oude Mini Cooper was al mijn droomauto, al zolang ik weet wat het is. Ik weet niet waarom, het zit niet in de familie … Lees verder Dertig dagen challenge, dag 28: Iets wat ik mis

Dertig dagen challenge, dag 27: Mijn favoriete plaats

Ik wilde altijd veel reizen, veel van de wereld zien. Rondtrekken, steeds naar een andere plaats. Toen ik achttien was heb ik een periode in Polen gewoond om er vrijwilligerswerk te doen. Het was een hele mooie tijd, ik voelde me daar thuis en het is zelfs even in me op gekomen om er te blijven. En ik wil nog steeds graag reizen. Ik wil veel van de wereld zien, er zijn nog zoveel dingen die ik zou willen doen, zoveel landen en plaatsen die ik nog zou willen zien. Maar toch is er één plaats waar ik het allerliefste … Lees verder Dertig dagen challenge, dag 27: Mijn favoriete plaats

Dertig dagen challenge, dag 26: Waar ik bang voor ben

Veel mensen zijn bang voor spinnen, muizen, water of iets anders. Ik heb als kind al geroepen dat de spin of de muis waarschijnlijk banger is voor jou dan jij voor hem. Op zich zou het niet raar geweest zijn als ik bang zou zijn voor spinnen, aangezien ik in mijn directe omgeving iemand had die daar ook last van had. Maar diegene heeft altijd aangegeven dat de angst niet reëel is en dat spinnen eigenlijk niks doen. Ik kan zo snel geen fysieke dingen bedenken waar ik bang voor ben. Ik ben niet bang voor dieren, niet voor water, … Lees verder Dertig dagen challenge, dag 26: Waar ik bang voor ben

Dertig dagen challenge, dag 25: Mijn eerste keer

Iedereen bedankt voor de hartverwarmende reacties op mijn vorige blog, erg lief! De opdracht van vandaag is om een eerste keer te beschrijven… Ik weet eigenlijk niet meer hoe ik jullie ontmoet heb. Wat ik nog wel weet is dat ik ontzettend nieuwsgierig naar jullie was. Ik had veel goede verhalen over jullie gehoord. Wat was ik blij toen we elkaar eindelijk tegenkwamen. Ik ging meteen helemaal op in onze ontmoeting, en besloot dat het alles of niets zou worden. Ik wilde alles van jullie proeven, genieten van ieder deel van jullie. Jullie waren het wachten zeker waard. Na onze … Lees verder Dertig dagen challenge, dag 25: Mijn eerste keer

Dertig dagen challenge, dag 24: Huilen

Eén van de ‘bijwerkingen’ van HSP zijn is dat ik emotioneel incontinent ben. Ik wou dat ik die term zelf verzonnen had, want ik vind hem geniaal. Helaas heb ik hem toch ergens anders gehoord, al weet ik niet meer waar. Al sinds mijn kindertijd huil ik ontzettend snel en zonder daar enige controle over te hebben. Toen ik eenmaal ontdekte dat ik HSP ben kon ik dat eindelijk plaatsen. Het snelle huilen heb ik altijd gezien als iets verschrikkelijks, en eigenlijk vind ik dat nog steeds. Ik huil dus heel snel, soms voel ik de tranen al prikken als … Lees verder Dertig dagen challenge, dag 24: Huilen