En toen had ik een tattoo

Een van de plannen die ik met mijn pootafdrukjes had was om ze op mijn pols te laten zetten. Maar door drukte en ziek zijn kwam het er maar niet van om een afspraak te maken. Dus ik verwachte dat het nog wel even zou duren, maar dat liep net even anders.

We liepen even binnen voor informatie, want er werden geen afspraken gemaakt via telefoon of internet, ze wilden je persoonlijk spreken om de beste service te bieden. Dat gaf me meteen een positief gevoel.
En toen kreeg ik opeens te horen dat het ook wel meteen kon, want er was een afspraak niet op komen dagen. Slik. Nee, ik was eigenlijk helemaal niet zenuwachtig, maar dit was toch wel een verrassing.
Bang voor pijn was ik niet, ik kan wel veel hebben en was eigenlijk vooral nieuwsgierig naar hoe het zou voelen. Ik ben ook zo iemand die kijkt waar de naald naar toe gaat bij een injectie, zo iemand die in de tandartsstoel een spiegeltje in de hand heeft.

c273d7ff-4364-4238-9560-4f9376929171-e1542838412679.jpg

Eerst kreeg ik een klein streepje, zodat ik even kon wennen aan het gevoel. Ik had geen idee wat ik moest verwachten, ik had me laten vertellen dat de pols een pijnlijke plek is, maar mij viel het reuze mee.
Het lijntjes trekken is iets pijnlijker dan het inkleuren, maar daar was ook alles mee gezegd eigenlijk, het was heel goed te doen. Ik zou het vergelijken met een oppervlakkig schaafwondje, maar het is natuurlijk voor iedereen persoonlijk.

En dit is het resultaat geworden! Hij staat op de binnenkant van mijn pols, maar wel zo dat hij onder mijn mouw kan vallen als ik dat zou willen.
Toen hij eenmaal zat heb ik er niet veel meer van gevoeld. De plek was even wat gevoelig als je er tegenaan stootte, maar verder niet. Wat ik wel lastig vond was er van af blijven. Het jeukt gelukkig niet, maar ik ben wel een korstjeskrabber en velletjestrekker, dus het kost me veel zelfbeheersing om er niet aan te zitten. Maar het lukt gelukkig wel.
En inmiddels voelt het alsof hij er al jaren zit, hij hoort echt helemaal bij me. Ik ben hier super blij mee.

Zou jij een tattoo willen?

 

11 gedachtes over “En toen had ik een tattoo

  1. Ik zou wel een tattoo willen, maar ik heb geen idee wat, dus dan is het stom om eraan te beginnen hè 😉
    De jouw vind ik wel super. Hij past echt bij je! Ik zag hem al op instagram voorbij komen en vond dat meteen.

    Like

  2. Aah onwijs mooi zeg! Ik laat toevallig volgende week mijn eerste tattoo zetten. Ik ging langs voor informatie en om mijn idee te laten zien. En toen opeens stond de afspraak gepland. Ik ben onwijs blij dat ik het eindelijk laat doen en kan ook echt niet wachten tot het plaatje voor altijd op mijn arm staat.

    Like

  3. Oh ja, ben er zelfs jaren mee bezig geweest om te zoeken en te kijken, maar toen kreeg ik de fibromyalgie, en weet ik niet of het met B12 tekort etc wel zo verstandig is, maar ik zou heel graag iets moois op mijn onderrug willen, een keltische knoop van links naar rechts, in die trant moet je dan denken 😉

    Voor nu, laat ik het, bijna 50? whahaha nou ja… 47 bijna… 😉 Zou jij het dan nog laten doen? Daar ben ik dan weer benieuwd naar, of je dat voor je ziet voor mijn leeftijdsgenoten. Vrouwen dan met name.

    X

    Like

Klets gezellig mee

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.