Al weer twee maand geleden dropte ik deze bekentenis op mijn blog, met het idee ‘misschien helpt het schrijven om het na al die tijd eens te gaan doen’. En ja, erover schrijven heeft zeker geholpen. Ik vond het wel weer eens tijd worden voor een update.

We zijn inmiddels dus twee maanden verder, en het oorspronkelijke plan is een beetje gewijzigd. Waar ik eerst met kleine stapjes wilde gaan minderen, en eventueel buiten de deur, bij barbecues of bij bijzondere gelegenheden minder streng wilde zijn, wil ik intussen eigenlijk wel toewerken naar helemaal geen vlees meer.
Het minderen ging een stuk sneller dan ik had bedacht, ik merk ook dat ik er verrassend weinig moeite mee heb. Gemiddeld eet ik nu nog een keer in de week vlees schat ik. Ik heb bijvoorbeeld nog wel gebarbecued met vlees, hoewel dat wel minder was dan wat ik eerder at bij een barbecue. En vorige week nam ik in een ‘zwak moment’ een slavink, die vind ik zo lekker, ik was moe en ik kon hem toch niet weerstaan. Babystapjes.
En nu? Ik ben bijna al verder dan in eerste instantie het plan was. Ik heb me als vegetariër aangemeld voor een barbecue, en in de kantine op het werk heb ik ze al extra aan het werk gezet om een broodje zonder vlees voor me te maken. Ik ben nooit van plan geweest om een ‘lastpak’ te worden, als ik geen vlees wilde, dan zou ik het broodje gewoon laten liggen en voor iets anders kiezen. Maar he, het waren vers gemaakte broodjes, en dat broodje eiersalade zag er zó lekker uit! Alleen lagen er stukken gegrilde kip op. Maar zo veel moeite zou het toch niet zijn om er een zonder de kip te maken? Dus vroeg ik een broodje eiersalade zonder vlees, en mocht ik meteen mijn eerste ‘gekke’ opmerking aanhoren. ‘Dat kan, maar ik kan je geen korting geven hoor, je moet wel hetzelfde betalen.’ Huh? Vroeg ik om korting? Ik wilde dat broodje, dus vond ik het niet meer dan logisch om de prijs daarvoor te betalen, ook al liet ik iets weg. Maar blijkbaar vindt niet iedereen dat. Maar goed, ik kreeg mijn broodje, heb er netjes voor betaald en er enorm van genoten.
In de vriezer liggen nog een paar vleesproducten die ik nog wel ga opmaken, dingen die ik zelf erg lekker vind en Lief niet zo. Die ik al gekocht had voordat ik dit besluit nam. Omdat ik weggooien helemaal zonde vind, en omdat ik ze gewoon graag nog een keer wil proeven voordat ik er echt afscheid van ga nemen. Maar nieuw vlees koop ik niet meer voor mezelf. Ik vind het geen probleem om het voor Lief te kopen of te bereiden, ik ga iemand anders niet mijn eetpatroon opdringen. Hij wil in ieder geval ook wel wat minderen, dus wie weet. Ooit zei ik ook dat ik het nooit zou kunnen.