Niet helemaal meer gepland, maar toch stond ik vrijdagavond aan de start van The Night Run Festival in Nijmegen. Een run die ik twee jaar geleden als allereerste run van mijn leven heb gelopen. Ik had een startbewijs overgenomen van iemand anders, en zo kwam het dat ik mijn hoofdlampje weer mocht opgraven.

Ik ging voor de vijf kilometer, maar er was ook een afstand van 11,5 kilometer. De lange afstandlopers startten om 22.00 uur, wij van de korte afstand gingen dertien minuten later. Maar eerst was daar natuurlijk de gezamenlijke warming up.
Rond kwart over tien was het tijd voor vertrek. Het was al lekker donker, waardoor alle lichtjes extra opvielen. The Night Run Festival is in de eerste plaats een funrun, waarbij niets te gek is. Verkleedpartijen, de meest uiteenlopende vormen van verlichting, alles kwam voorbij.
Zelf was ik iets minder uitbundig, mede omdat het zo last minute was. Ik droeg natuurlijk de verplichte hoofdlamp, maar daarnaast kwam ik niet verder dan een paar glowsticks die ik bij het startnummer had gekregen. Ik had zelf nog een paar glowsticks, maar die waren al te oud, die werkten niet meer. Maar ach, er was genoeg verlichting om me heen.
Na een kilometer voelde ik al dat het lopen wat minder lekker ging dan ik had gehoopt. Ik heb ook best wel wat stukken gewandeld, vooral als we steil omhoog moesten. Ik kan nog wel wat heuveltraining gebruiken. Maar gelukkig ging het niet om de tijd, maar vooral om de sfeer.
En met die sfeer zat het wel goed. Onder de deelnemers onderling, iedereen trok elkaar mee in het lopen en in de gezelligheid, en dat vind ik nou zo leuk aan evenementen. Je kent elkaar niet, maar op dat moment heb je een band met elkaar.
Onderweg kwamen we verschillende lichtshows en acts tegen. Het Kronenburger Park was sfeervol verlicht met honderden waxinelichtjes langs de route. Onderweg troffen we bandjes, demonstraties en lasershows.
De laatste kilometer zat ik er best een beetje doorheen, maar de sfeer werd alleen maar beter. Vanuit het Valkhofpark renden we het centrum weer in, waar we de laatste meters mochten afleggen dwars door de Molenpoort. En daar was dan eindelijk die finishboog, en die felbegeerde medaille. Hij is glow in the dark, hoe gaaf is dat?

Ondanks dat het lopen wat tegenviel heb ik wel weer genoten van deze run. In het donker hardlopen door Nijmegen, al die lichtjes, de gezelligheid, alles bij elkaar maakt dat ik volgend jaar graag weer mee doe. Geen spijt van mijn last minute beslissing, en misschien wel extra trots omdat het minder lekker liep. Die spierpijn de volgende ochtend was het helemaal waard.