Heey, kennen jullie mij nog? Ik ben nu ruim vijf maandjes oud, en ik ben flink gegroeid. Ik woon hier nu bijna drie maandjes, en dat bevalt me uitstekend. En natuurlijk heb ik weer veel beleefd en ontdekt de afgelopen tijd!

Ik heb eindelijk leren blaffen! Dat kon ik al wel een beetje de vorige keer, maar toen vond ik het nog lastig. Alleen als ik heel erg enthousiast was lukte het. Maar nu kan ik het wanneer ik maar wil. Maar ik ben best stil hoor, ik blaf alleen als ik aan het spelen ben, of als ik de aandacht van een ander hondje wil. Of eigenlijk mag je dat -je ook wel weglaten, grote honden, die vind ik het interessantst. Als ze me niet zien, dan zet ik een grote mond op hoor, dan denken ze dat er een hele grote hond aankomt! Het baasje denkt dat ik last heb van grootheidswaan. Puh, echt niet! Ik ben heel groot en stoer. En als ik iets verdachts hoor, dan blaf ik ook, ik moet mijn baasjes natuurlijk wel goed beschermen.
Ik heb al heel veel vriendjes in de buurt, gelukkig vinden ze me allemaal aardig. Ik hou niet van ruzie, ik wil veel liever spelen. En de mensen die ik tegenkom vinden me ook allemaal leuk en schattig.
Mijn liefste hobby, na slapen, is eten, heb ik ontdekt. Ik eet natuurlijk iedere dag mijn brokjes, maar er is zo veel meer wat lekker is! De baasjes hebben heel ander eten, dat ruikt allemaal zo lekker. Het liefst pak ik het van ze af, maar dat hebben ze veel te snel in de gaten, dat lukt bijna nooit. Vanavond kreeg ik van het vrouwtje een stukje kipnugget. Helemaal blij was ik er mee. Maar toen ik hem doorgeslikt had proefde ik dat ze er zo’n vies pilletje in had gestopt, tegen wormen of zo. De trut. Het was natuurlijk al te laat om het weer uit te spugen, bah. Iedere maand is het weer zo ver, en iedere keer doe ik mijn best om het niet te hoeven eten. Maar ze wint altijd. Gelukkig kreeg ik als beloning ook nog een stukje kip zonder pil. Ze is toch wel lief hoor.

Laatst kwam het vrouwtje thuis met een hele grote hondenkop. “Ga er maar lekker tegenaan liggen,” zei ze nog. Nou, echt niet. Doodeng vond ik hem, maar dat ga ik natuurlijk niet zeggen. Ik ben nergens bang voor. Maar toen ik bij haar op schoot zat en ze de kop erbij pakte vond ik hem eigenlijk toch wel leuk. Hij is lekker zacht, en ik kan er mee spelen. Er tegenaan liggen doe ik niet, daar heb ik mijn kussens voor, dit is veel te leuk speelgoed, zonde om alleen maar als bed te gebruiken. Ze had trouwens nog meer speelgoed meegenomen, gewonnen zei ze. Er was ook een balletje waar snoepjes in zitten. Als ik goed speel dan kan ik er een stukje uit halen.
Nu het wat minder koud is speel ik ook graag buiten. Ik heb een eigen stukje in de tuin. Er zijn ook andere dieren, hele harige, met grote lange oren. Ik vind het leuk om tegen ze te praten, en ik wil heel graag met ze spelen, maar ze rennen alleen maar weg voor me. Alleen die ene die binnen zit, die is wat meer aan me gewend denk ik.
Nou, ik denk dat ik wel weer even genoeg verteld heb hoor, pff, vermoeiend wel, verhalen vertellen. Ik ga lekker slapen, welterusten!