Ik wist meteen wat ik hierover wilde gaan schrijven. Deze week staat Change the World namelijk in het teken van donor worden. Of tenminste, over het vastleggen van je keuze. Het lijkt zo simpel, het is maar een paar minuten werk om je keuze vast te leggen op jaofnee.nl. Toch heb ik deze opdracht nog niet uitgevoerd.
En waarom eigenlijk niet? Omdat ik het niet weet. Ja, ik twijfel. Niet dat ik er nog nooit over nagedacht heb. Sterker nog, ik denk er al jaren over na. Bij vlagen dan, als ik er weer eens aan herinnerd word, zoals nu.
Ik denk dat ik een jaar of twaalf was toen ik er voor het eerst over na ging denken. Of eigenlijk, op dat moment wist ik het wel. Natuurlijk wilde ik donor worden. Dan kon ik iemands leven redden. Simpel. Maar goed, ik was nog lang niet volwassen, ‘daar gaan we het wel eens over hebben’, zei mijn moeder. Niet om er vanaf te zijn hoor, echt wel om een serieus gesprek erover aan te gaan. Maar het kwam er niet van en ik vergat het weer een tijdje.
Toen ik wat ouder werd ging ik er natuurlijk meer over nadenken. Want zo simpel was het misschien helemaal niet. Wil ik wel dat mijn organen misschien wel naar een grote crimineel gaan? Wil ik wel dat mijn lever gedoneerd wordt aan iemand die hem daarna keihard kapot zuipt? Aan de andere kant, dat is wel heel kort door de bocht, wie ben ik om te oordelen of iemand mag leven of niet. En als mijn organen iemand kunnen redden terwijl ik er zelf niks meer aan heb, hoe kan ik dat dan niet doen? Is het niet ontzettend egoïstisch om geen donor te zijn? Als ik op wat voor andere manier ook iemands leven kon redden, ik geloof niet dat ik zou twijfelen. Maar wil ik het mijn nabestaanden aandoen, dat er in wezen een stukje van mij door leeft in een ander? Ook op hen zal het natuurlijk impact hebben.
Ondertussen heb ik er nog steeds met niemand echt een serieus gesprek over gehad, ben ik oud en wijs genoeg om helemaal zelf een beslissing te nemen en… weet ik het niet. Zo simpel als het was toen ik nog klein was, zo lastig vind ik het nu.
Bloed doneren, daar hoefde ik lang zo lang niet over na te denken. Geen probleem, dat wilde ik wel. Ik had nog een gewilde bloedgroep ook. Maar ik mag het niet, omdat ik ooit zelf een transfusie heb gehad. Dus dat zit er niet in.
Maar orgaandonatie… Ik weet dat je zelf kunt aangeven wat je wel en niet wil doneren. En ik weet dat je de keuze altijd weer kunt wijzigen. Waarom is het dan zo moeilijk om een keus te maken? Eén ding weet ik wel heel zeker: ik wil de beslissing niet overlaten aan mijn nabestaanden. Daar zou ik ze niet mee op willen zadelen, als het zo ver zou komen hebben ze al genoeg aan hun hoofd.
Maar wordt het ja of wordt het nee? Als ik iemands leven kan redden, waarom zou ik dat dan niet doen? Misschien is het toch wel zo simpel.
Ben jij donor? En waarom wel of niet?
Gedachtenspinsels 
Desnoods wijs je 1 specifiek persoon aan, die je vertrouwt en waarvan je weet, dat die voor jou de juiste beslissing neemt over wel of geen orgaandonatie en die hetzelfde over orgaandonatie als jij denkt.
LikeLike
Ja dat is eigenlijk juist wat ik niet wil, de beslissing aan een nabestaande overlaten. Die wil ik daar helemaal niet mee belasten…
LikeLike
Ik snap je helemaal. Ik ben er ook niet uit. Vind het lastig.
LikeLike
Het is een moeilijke en lastige keuze, maar ik snap goed dat je die beslissing niet bij je nabestaanden wilt laten. Ik ben zelf al donor sinds mijn 15e (mijn moeder moest destijds haar handtekening op mijn codicil zetten omdat ik nog minderjarig was). Voor mij was het al heel snel duidelijk dat ik donor wilde worden. Bloeddonor ben ik pas sinds een jaar of 5, maar ik herken het dat je geen bloed mag geven: Hubby mag helaas ook niet doneren en dat vind ie maar wat jammer.
Succes met je keuze!
LikeLike
Ik snap wel dat je het lastig vindt (knap dat je hier zo open over schrijft!). Maar misschien is de keuze inderdaad wel simpeler dan hij lijkt: wat zegt je gevoel NU? Als je NU moet kiezen? Dát zou ik gewoon invullen en mocht je gevoel over een tijdje iets anders zeggen, dan wijzig je het weer 🙂
LikeLike
Ik weet het ook nog niet. Volgens mij staat mijn keuze nu voorlopige op ‘nee’.
LikeLike
Ik ben al vanaf mijn 18e donor en vond en vind het nu nog steeds een logische keuze. Maar ik ben heel nuchter over mijn lichaam, altijd al geweest. Maar ik kan me voorstellen dat het voor anderen een wat moeilijker beslissing is en daar kan niemand je bij helpen, want het blijft altijd jouw keuze om het wel of niet te doen.
LikeLike
Ik ben zowel bloeddonor (B-, daar zijn er niet zo veel van) als donor. Ze mogen na mijn dood alles wat nog bruikbaar is gebruiken om een ander mens een langer leven te gunnen. Wie of wat die mens is, daar denk ik verder niet over na. Vind ik eigenlijk ook niet belangrijk (m.u. misschien van die crimineel maar ook dat is een mens, en misschien wordt zo iemand met mijn hart net een iets beter mens ) ….
LikeLike
Ja, ik ben donor. Ik heb geen moment getwijfeld. Nooit. Maar volg je hart, je gevoel. Het maakt je geen beter mens als je ervoor kies om donor te worden. Het maakt je ook geen slechter mens als je ervoor kiest om géén donor te worden.
LikeLike
Nee, dat geloof ik ook niet hoor, dat je er een beter of slechter mens van wordt.
LikeLike
Ja ik ben donor. Als ik dood ben mogen ze alles van me hebben. Het is fijn om te weten dat je nog iemand kunt helpen na je dood. Succes met je keuze. Volg je hart.
LikeLike
Heel dapper dat je over zo’n persoonlijk onderwerp durft te bloggen! Ik ben al jaren donor, in de hoop ook na mijn dood nog bij te kunnen dragen aan het geluk van een ander.
LikeLike
Ik ben donor. Alles wat na mijn dood nog bruikbaar is mogen ze hebben.
Elk mens heeft recht op leven. (ex)crimineel of niet…
LikeLike
Nee precies, daar wil ik ook helemaal niet over oordelen. Maar dat is wel iets wat door mijn hoofd schiet op zo’n moment. Recht op leven, zeker, maar wil ik dat een deel van mij op die manier min of meer verder leeft? Trekken mijn nabestaanden dat? Ik ben toch dood, maar mijn nabestaanden moeten met dat idee leven…
Ik ben er ook echt niet voor dat bepaalde mensen uitgesloten worden voor het ontvangen van een donororgaan hoor.
En uiteindelijk neig ik geloof ik toch meer naar ‘ja’…
LikeLike
Zullen de nabestaanden uberhaupt weten dat er een orgaan van jou is gebruikt?
LikeLike
Eh, geen idee, ze zullen in ieder geval weten of ik donor ben of niet. Maar volgens mij mogen ze het wel weten als ze dat willen
LikeLike
ik weet niet beter dan dat ik donor ben…
ooit nog met dat rode papiertje…
Bloed donor ben ik niet, wel over gedacht.. Heb een niet veel voorkomende bloedgroep zou het moeten doen he…
Gaat op lijstje uitzoeken
LikeLike