Nee, deze blogpost gaat niet over de talentenjacht van de Hazesjes. Opgelucht zuchten mag. Dit gaat over mijn bloed, zweet en tranen. Afgelopen vrijdag heb ik examens gedaan. Als ik ze allemaal gehaald heb, dan heb ik mijn theoriegedeelte afgerond en hoef ik alleen nog de praktijk te doen. Ik zat al vroeg in de auto richting Nieuwegein. Om kwart over acht moest ik er zijn, het eerste examen begon al om half negen. Aangezien ik dacht dat ik wel in de spits terecht zou komen was ik extra vroeg vertrokken. Wat achteraf niet nodig bleek, ik was er als allereerste, ruim een uur te vroeg.
Wat ik eigenlijk precies verwachtte weet ik niet, maar tientallen mensen van verschillende opleidingen en scholen, die allemaal tegelijk in een zaal examen moesten doen, dat had ik op de een of andere manier niet zien aankomen. Hoewel het natuurlijk helemaal niet onlogisch is.
We moesten allemaal aan het ons toebedeelde tafelnummer gaan zitten. Het hele gebeuren bracht me even terug naar mijn eindexamen van de middelbare school. De indeling, de gestresste studenten, even voelde ik me weer die puber van toen.
De examens hebben me bijna letterlijk bloed, zweet en tranen gekost. Zweet spreekt voor zich denk ik. Het was warm vrijdag, en de zaal was geen uitzondering. Maar nu het weer beter aan het worden is begint ook mijn hooikoorts weer te komen. Niet dat ik klaag hoor, het mooie weer is het wel waard. Maar het gesnotter en genies is wel erg vervelend. Op een gegeven moment moest ik zo hard niezen dat ik er spontaan een bloedneus van kreeg. Gelukkig duurde het niet lang.
Al met al was het een behoorlijk vermoeiende dag geworden. Wat ik moet verwachten weet ik niet. Over vier tot zes weken krijg ik de uitslag. Als ik alles gehaald heb kan ik in oktober schoonheidsspecialiste zijn. Het blijft toch altijd afwachten. En de tranen? Die komen wel bij de uitslag. Of ik nou geslaagd ben, of toch gezakt.